مطالعه شناخت و برنامه ريزي ساماندهي عشاير سامانه چاه¬های محمدرضاخان (عشایر جان آبادی) شهرستان زابل

با وقوع تحولات وسیع اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی از یکسو و افزایش روزافزون مراکز جمعیتی شهری و روستایی از سوی دیگر، مسئله عشایر و حیات اقتصادی، اجتماعی آنان، دست¬خوش تفاوت¬های زیادی گردیده است. هر چند این تفاوت¬ها زادة کنش¬های متقابل این جامعه با جوامع یکجانشین روستایی و شهری است. در این پژوهش بمنظور برنامه¬ریزی در جهت ساماندهی عشایر جان¬آبادی در شهرستان زابل و اسکان آنها در محدودة چاه¬های محمدرضاخان در ضلع شمال غربی شهر سوخته، ضمن شناخت وضع موجود به طراحی و تدوین برنامه¬های وضع مطلوب در حیات اقتصادی و اجتماعی آنها، اقدام شده است. یافته¬های تحقیق پس از بررسی و تجزیه و تحلیل، رهیافت¬های اجرایی را مبتنی بر استراتژی¬¬ها و اهداف و جهت¬گیری¬های کلی که منجر به کاهش محرومیت و ایجاد و ارتقاء فرصت¬های شغلی از یک سو و ساماندهی علمی و برنامه¬ریزی شده در جهت افزایش بهره¬وری و کاهش هزینه¬های زندگی عشایر از سوی دیگر گردد، ارائه نموده است. بر این اساس علاوه بر طرح¬های پیشنهادی عمرانی و زیربنایی همچون، طراحی سایت اسکان، بهسازی معابر، احداث خانه بهداشت، مرکز مخابراتی و برق¬رسانی، طراحی خط انتقال آب و احداث منبع ذخیره آب و اجرای شبکه به همراه احداث مسکن عشایر، یکسری طرح¬های اشتغال¬زا و خدماتی همچون، کاشت علوفه بدون خاک(هیدروپونیک)، احداث مجتمع گلخانه¬ای با بهره-گیری از تسهیلات ارزان، توزیع نهاده¬های کشاورزی، تشکیل کارگاههای کوچک تولیدی مثل قالی¬بافی و سوزندوزی و غیره، در کنار طرح¬های حفاظت از منابع طبیعی و توسعه و گسترش آن جهت بهره¬برداری دامی، همچون؛ بهسازی چاهک¬های دهانه گشاد جهت تأمین آب شرب دام¬های عشایر، احداث آبشخور، آغل¬های دامی، پست دامپزشکی و غیره به همراه فعالیت¬های ترویجی و آموزشی در جهت پرورش علمی گوسفند و گاو شیری و غیره از جمله رهیافت¬ها و پیشنهادهای این پژوهش بوده است.