تعیین بیان ژن فاکتورهای نسخه برداری مرتبط با سلولهای Th1/Th2 در بیماران مبتلا به گريوز با روش Real Time PCR

درغدد تشكیل دهندۀ سیستم اندوكرین بیماریهای خودایمن مختلفی بروز می كند كه از جمله مهمترین آنها بیماری گریوز می باشد(1). گریوز یك بیماری خودایمن غدۀ تیروئید است كه حدود 1-5% مردم دنیا به آن مبتلا می شوند و 50-80 درصد بیماریهای ناشی از پركاری تیروئید را شامل می شود(2و3). اگرچه تا كنون عامل بوجود آورندۀ این بیماری مورد شناسایی قرار نگرفته است ولی به نظر می رسد كه عوامل مختلفی نظیر عوامل ژنتیكی، محیطی و ایمونولوژیك در پاتوژنز بیماری موثر باشند(4). مطالعات متعدد نشان می دهد بیماری گریوز كه متعاقب اختلال در تولرانس و فعالیت سلولهای T ایجاد می شود با تولید آنتی بادیهایی همراه است كه با ساختارهای سلولی نظیر پذیرندۀ هورمون تحریك كنندۀ تیروئید (TSHR) واكنش نشان می دهند. به علاوه بررسی های انجام شده نشان می دهد كه سیتوكین هایی كه در جریان این بیماری ایجاد می شوند نقش مهمی در فاز اجرایی پاسخ ایمنی و التهابی بازی می كنند و در گسترش این بیماری خودایمن دخالت می كنند(5و6). به نظر می رسد كه تغییر در تعادل سلولهای Th1 و Th2 و سیتوكین های تولید شده توسط آنها نقش مهمی در پاتوژنز بیماری بازی می كند. در سالهای اخیرمكانیسم های مولكولی كه منجر به تكامل سلولهای Th1 و Th2 می شود مورد توجه واقع شده است. نتایج این مطالعات نشان می دهد كه مولكولهای درون سلولی متعددی در تكامل Th1 و Th2 وتولید سیتوكین های مربوط به آنها موثر می باشند كه از جملۀ آنها می توان به فاكتورهای نسخه برداری T-bet و GATA-3 اشاره كرد كه به ترتیب بیان ژنهای Th1 و Th2 را تنظیم می كنند و نقش مهمی در تمایز سلولهای Th بازی می كنند(7و8). اهمیت این فاكتورهای نسخه برداری در بیماریهای ایمونولوژیك مختلف نظیر بیماری كرون، كاوازاكی و آسم شناسایی شده است(9و10) ولی اطلاعات كمی در مورد نقش آنها در بیماران مبتلا به گریوز در دسترس می باشد و مطالعات بیشتر در این زمینه می تواند به روشن شدن مكانیسم های موثر در ایمونوپاتوژنز بیماری كمك نماید لذا اهداف تحقیق حاضر به شرح زیر می باشد: 1-تعیین بیان mRNA مربوط به T-bet، GATA-3 در سلولهای تك هسته ای خون محیطی (PBMC) بیماران و افراد كنترل 2. تعیین بیان mRNA مربوط به IFN-γ و IL-4 در PBMC بیماران و گروه کنترل 2- تعیین سطح سرمی IFN-γ و IL-4 با روش الایزا در بیماران و گروه کنترل