بررسی ارتباط ژنتیکی پلی مورفیسم های FCRL3 و بیماری بهجت در ایران

بیماری بهجت که به طور کلاسیک با علائم سه گانۀ آفتهای دهانی، تناسلی و ضایعات چشمی شرح داده شده است، یک بیماری التهابی، مزمن و متناوب است که اعضای مختلف بدن را گرفتار می کند. ابتلاء به این بیماری ازاقصی نقاط دنیا گزارش شده است اما بررسی ها نشان می دهد که شیوع آن در کشورهای مسیر جادۀ ابریشم ازجمله ایران بسیار بیشتر می باشد. علاوه بر توزیع متفاوت بیماری در مناطق جغرافیایی متفاوت، تظاهرات کلینیکی بیماری نیز در نقاط مختلف دنیا متفاوت می باشد (1و2). علی رغم پیشرفتهایی که در سالهای اخیر در رابطه با شناخت بیشترپاتوژنز بیماری و درمان آن حاصل شده است، هنوز هم این بیماری یک عامل مهم ناخوشی و مرگ در کشورهایی محسوب می شود که پری والانس بیماری در آنها بیشتر است(2). از آنجائیکه بیماری معمولا" در دهۀ سوم زندگی بروز می کند و از طرفی کشور ایران در شمار کشورهایی است که در آن جوانان بیشترین گروه سنی را تشکیل می دهند، لذا مسئلۀ بررسی بیماری بهجت در ایران از اهمیت به سزایی برخوردار است. عامل به وجودآورندۀ بیماری بهجت به طور مشخص شناسایی نشده است و به نظر می رسد که عوامل مختلفی نظیر عوامل ژنتیکی، محیطی و ایمونولوژیک در پاتوژنز این بیماری موثر باشند. بسیاری از دانشمندان معتقدند این بیماری در یک زمینۀ ژنتیکی خاص و توسط یک عامل خارجی (هنوز ناشناخته) به وجود می آید(3). موارد فامیلی بیماری، ارتبا ط قوی بین بیماری بهجت و HLA-B51 از جمله دلایلی هستند که به نقش عوامل ژنتیکی در پاتوژنز بیماری اشاره دارند (6-4). با توجه به پیچیدگی بیماری احتمال دارد که ترکیبی ازژنهای مختلف در ایجاد بیماری دخالت داشته باشند وممکن است هر یک از این ژنها به طور نسبی ریسک ابتلا به بیماری را افزایش دهند(7). برای مثال برخی مطالعات به ارتباط پلی مورفیسم ژنهای مختلفی مثل HLA-B 51، ICAM-1 و TNF- با استعداد ابتلا به بیماری اشاره داشته است(9و8). از بین این ژنها HLA-B 51 قوی ترین ارتباط را با بیماری به ویژه در مناطق خاور میانه و خاور دور نشان می دهد ( 12- 10) که با توزیع جغرافیایی بیماری نیزهم خوانی دارد. تحقیقات اخیر نشان می دهد که مکانیسم های پاتوژنیک مشترکی ممکن است درایجاد بیماریهای خودایمن مختلف نقش داشته باشند و در حال حاضر برخی لوکوس های ژنتیکی که به نظر می رسد در ایجاد بیماریهای خودایمن مختلف نقش داشته باشند شناسایی شده است که از بین آنها می توان از ژن FCRL3 نام برد(13). اخیرا" ارتباط پلی مورفیسم FCRL3 با بیماریهایی نظیر آرتریت روماتوئید و بیماری خودایمن تیروئید(14) شناسایی شده است درحالی که اطلاعات کمی در مورد ارتباط پلی مورفیسم این ژن با بیماری بهجت در دسترس می باشد(15) و مطالعات بیشتر در این زمینه می تواند به روشن شدن مکانیسم های موثر در ایمونوپاتوژنز بیماری کمک نماید لذاهدف تحقیق حاضر تعیین ارتباط پلی مورفیسم های FCRL3 در بیماری بهجت می باشد.