رابطه ناگويي طبعي، هيجانات مثبت و منفي و خودمهارگري با اعتياد به اينترنت در دانشجويان

هدف پژوهش حاضر تعيين رابطه ناگويي طبعي، هيجانات مثبت و منفي و خودمهارگري با اعتياد به اينترنت در دانشجويان دانشگاه تبريز بود. روش پژوهش توصيفي از نوع همبستگي است. جامعه آماري پژوهش دانشجويان دانشگاه تبريز در سال تحصيلي 96-1395 بودند كه از ميان آن¬ها تعداد 400 نفر بر اساس جدول مورگان و به روش نمونه¬گيري خوشه¬اي چند مرحله¬اي انتخاب شدند. براي جمع¬آوري داده-ها از پرسشنامه¬هاي اعتياد به اينترنت يانگ، ناگويي طبعي بگبي و همكاران، هيجانات مثبت و منفي واتسون و تلنجن و خودمهارگري تانجي و همكاران استفاده شد. تجزيه و تحليل داده¬ها با روش آماري ضريب همبستگي پيرسون، تحليل رگرسيون و آزمون t دو گروه مستقل انجام گرفت. نتايج پژوهش نشان داد كه دشواري در شناسايي احساسات، دشواري در توصيف احساسات، تفكر عيني، هيجان¬ منفي با اعتياد به اينترنت در دانشجويان رابطه مثبت و معناداري دارد. از سويي بين هيجان مثبت و خودمهارگري اوليه و منع كننده با اعتياد به اينترنت رابطه منفي و معناداري وجود دارد. همچنين نتايج تحليل رگرسيون نشان داد كه متغيرهاي ناگويي طبعي، هيجانات مثبت و منفي و خودمهارگري قادرند 24% از تغييرات اعتياد به اينترنت را در دانشجويان پيش¬بيني كنند. از طرفي بين دانشجويان دختر و پسر در متغير اعتياد به اينترنت تفاوت معناداري وجود دارد و دانشجويان پسر از اعتياد به اينترنت بالايي برخوردارند. بنابراين توجه به نقش ناگويي طبعي، هيجان¬هاي منفي و افزايش هيجان¬هاي مثبت و خودمهارگري آن¬ها مي¬تواند بر اعتياد به اينترنت تأثيرگذار باشد.