ورود، بقا و خروج در صنايع توليدي ايران، بخش سوم: خروج

چکیده اگر چه خروج از فعاليت امري اجتناب‌ناپذير است، اما بدون دركي واقعي از اين موضوع نمي‌توان تحليلي درست و در نتيجه راهكاري مناسب براي به تعويق انداختن آن ‌ارائه نمود. خروج يك بنگاه‌ اقتصادي طي دوره فعاليت با همه سادگي اوليه به صور مختلف تعريف مي‌شود و تعريف‌هاي متفاوت تحليل‌هاي متفاوتي را نيز در پي خواهد داشت. خروج مي‌تواند نسبت به سال مبنا سنجيده شود و يا آن‌كه در هر سال نسبت به سال قبل مقايسه گردد و اين دو نگاه، دو تحليل كاملاً متمايز را از موضوعي واحد ارائه مي‌نمايد. علاوه‌بر آن، در تحلیل خروج، می‌توان خروج را نسبت به بنگاه‌های جدیدالورود در هر سال یا نسبت به کل بنگاه‌های موجود در هر سال بررسی نمود. خروج يك بنگاه مي‌تواند تحت تأثير صنعت يا مكاني باشد كه بنگاه در آن فعاليت مي‌نمايد و از اين‌رو، الزاماً بايد اين نوع متغير اساسي در تحليل خروج مد‌نظر قرار گيرد. خروج از سوي ديگر از آن جهت اهميت مي‌يابد كه مي‌تواند متغيرهاي اقتصادي را تحت تأثير قرار دهد، و در اين ميان اشتغال مهم‌ترين متغيري است كه با خروج بنگاه تحت تأثير قرار مي‌گيرد. براي بررسي خروج بنگاه‌هاي جديدالورد، مي‌توان دو رويكرد متمايز را ارائه نمود. نخست آن‌كه خروج را روي ديگر سكه بقا تصور كرد و ديگر آن‌كه هر بنگاه خارج شده را الزاماً به معني خروج در تمامي طول دوره در نظر نگرفت، بلكه روند آن را در سال‌هاي بعد نيز مد‌نظر قرار داد. نتايج اين مطالعه كه با هدف بررسي خروج بنگاه‌هاي جديدالورود در هر يك از سال‌هاي دوره 84- 1375 صورت گرفته است، نشان مي‌دهد: 1. حدود 50 درصد از بنگاه‌هاي صنعتي پنج سال پس از ورود، از صنعت خارج شده‌اند. 2. حدود 3 الي 4 درصد ازاشتغال ايجادشده توسط بنگاه‌هاي جديدالورود،پس ازپنج سال ازبين مي‌رود. 3. بنگاه‌هاي كوچك از احتمال خروج بالاتري برخوردارند. 4. خروج بنگاه و اشتغال از دست‌رفته به شدت تحت تأثير نوع صنعت و محلي فعاليت آن است. 5. استان يزد از حيث نرخ خروج بنگاه‌هاي جديدالورود داراي نرخ‌هاي كمتري نسبت به متوسط كشور است. 6. نرخ اشتغال از دست‌رفته به واسطه خروج بنگاه‌هاي جديدالورود در استان يزد در برخي از سال‌ها از متوسط نرخ اشتغال از دست‌رفته در كشور بالاتر است.