بررسی اثر محلول پاشی آهن، روی و منگنز بر عملکرد، اجزای عملکرد و درصد پروتئین دو رقم ارزن دانه ای

به منظور بررسی اثر محلول پاشی آهن، روی و منگنز بر عملکرد، اجزای عملکرد و درصد پروتئین دو رقم ارزن دانه ای در سال 1389 آزمایشی در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه آزاد اسلامی بیرجند به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار انجام شد. فاکتورهای مورد مطالعه شامل دو رقم ارزن دانه ای (باستان و پیشاهنگ) و شش سطح محلول پاشی کود ریزمغذی ( شاهد، آهن، روی، منگنز، مخلوط آهن و روی، مخلوط آهن، روی و منگنز ) بودند. نتایج تجزیه واریانس نشان داد که ارقام از لحاظ طول پانیکول، عملکرد دانه، وزن هزار دانه، تعداد پانیکول در متر مربع، تعداد دانه در پانیکول، شاخص برداشت و عملکرد پروتئین تفاوت معنی داری داشتند به طوری که بیشترین طول پانیکول، وزن هزار دانه، تعداد پانیکول در متر مربع از رقم پیشاهنگ و بیشترین عملکرد دانه، تعداد دانه در پانیکول، شاخص برداشت و عملکرد پروتئین از رقم باستان حاصل شد. محلول پاشی کودهای ریزمغذی صفاتی مانند طول پانیکول، عملکرد بیولوژیک، شاخص برداشت و درصد پروتئین را تحت تاثیر قرار داد ولی تاثیری بر عملکرد دانه نداشت. بیشترین عملکرد بیولوژیک و درصد پروتئین از محلول پاشی مخلوط آهن، روی و منگنز حاصل گردید. اثر متقابل رقم و محلول پاشی کودهای ریزمغذی بر ارتفاع گیاه، طول پانیکول، عملکرد دانه، تعداد پانیکول در متر مربع، عملکرد بیولوژیک، شاخص برداشت و عملکرد پروتئین معنی دار بود. بر اساس نتایج حاصل از این آزمایش جهت دستیابی به حداکثر عملکرد دانه می توان از رقم باستان و محلول پاشی با کود روی استفاده کرد. کلمات کلیدی: محلول پاشی، کود ریزمغذی، باستان، پیشاهنگ، ارزن دانه ای