ارزیابی اثرات توسعه یافتگی بر بافتهای فرسوده

باوقوع بحران های اقتصادی و افزایش قیمت حامل های انرژی، شهر ماشینی با انتقادات عمده ای مواجه شد و سیاست توسعه دورنی شهر و نظراتی مانند شهر فشرده،رشد هوشمند، شهرگرایی جدید وارد ادبیات برنامه ریزی شهری شد. دراین راستا توسعه دورنی کنار دو سیاست توسعه شهری متصل و توسعه شهری منفصل مطرح شد. برخی این سیاست درونی را دارای مزیت های نسبی متعددی نسبت به دو سیاست دیگر می دانند و معتقدند شهرهای موجود کشور از طریق توسعه درونی تا سالیان زیادی می توانند پاسخگوی بسیاری از نیازاز جمله اسکان سرریز جمعیت شهری و ارتقاء های خدمات شهری باشندو تاکید دارند تا مادامی که در درون شهر موجود ظرفیت لازم وجود دارد، استفاده از سایر سیاست های توسعه شهری هزینه های اضافی بر مردم و دولت تحمیل می نمایند و این به لحاظ علمی و عقلی مردود است. بنابراین بعد از دهه ی 1990 در اروپا توسعه شهری بایستی در داخل مرزهای موجود شهر صورت گیرد وراه حل شهر، فشرده را وسیله ای برای رسیدن به توسعه پایدار در مقابل حومه های گسترده می داند.در توسعه درون شهری بیشترین توجه معطوف به استفاده موثر تر از زمین هایی است که تحت پوشش توسعه شهری درآمده است .بخش اعظم رشد آینده جمعیت و نیاز های مسکن در منطقه یا شهر را می توان از طریق پرکردن بافت موجود شهر،افزایش متعادل تراکم،نوسازی و بازسازی مناطق متروکه و فرسوده و احیاء و تغییر کاربری بنا های قدیمی موجود برآورد ساخت.نتایج بیانگر این مطلب است که علاوه بر مسائل و مشکلات یاد شده، اختلافات به وقوع پیوسته بین مجری طرح و شهرداری عملا علاوه بر کند شدن زمان اجرا، نگرش منفی ساکنین به مجریان و مدیریت شهری را نیز در پی داشته است. به گونه ای که شهرداری در حال حاضر تمایل به فسخ قرار داد با مجری طرح را دارد. این مساله در نتیجه عدم شفافیت و تصویب تمامی اسناد طرح در مراجع ذیصلاح نظیر کمیسیون ماده 5 استان است ( گفتگو با مهندس هراتی عضو شورای اسلامی شهر مشهد) مطالعات نشان داد که ذهنیت ساکنین نسبت به مجری طرح و مدیریت شهری و رضایت از آن پس از اجرای پروژه به شدت کاهش داشته است. لذا عملا همانطور که مشاهده می شود حلقه ها و زنجیره های اتصال بین ساکنین، محیط زندگی و مدیریت شهر و مجری طرح عملا گسسته و یا در حال از هم پاشی است. در حالیکه در شرایط معمول می بایست هر گونه اقدام عمرانی در شهر زمینه پیوستگی انسجام، اعتماد و نزدیک ساکین، مدیریت و فضاهای شهری را با یکدیگر فراهم کند در حالیکه در محدوده مود مطالعه خلاف آن مشاهده می شود. اختلافات بین مجری، شهرداری و ساکنین و نهایتا تنزل کیفی فضای شهر و عدم انسجام درونی آن نتیجه چنین موضوعی است.