بررسی ارتباط شاخص حرارتی pmv با عملکرد شناختی و استرس دانشجویان پسر خوابگاه جی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان

زمینه و هدف: آرامش، اطمینان و دوری از استرس و اضطراب از اساسی ترین نیازهای ذاتی انسان است. هر سه پارامتر استرس، اضطراب و احساس حرارتی افراد از دمای محیط اطراف خود بر عملکرد و راندمان کاری آنان تأثیرگذار است. مطالعه حاضر با هدف تعیین ارتباط استرس و اضطراب با احساس حرارتی ذهنی دانشجویان پسر دانشگاه علوم اصفهان انجام شد. روش بررسی: مطالعه حاضر توصیفی – تحلیلی که بر روی 167 نفر از دانشجویان پسر دانشگاه علوم پزشکی اصفهان انجام شد. احساس حرارتی ذهنی دانشجویان در یک مقیاس هفت نقطه ای و دمای محیط و رطوبت در اتاق مربوط به هر دانشجو اندازه گیری شد. برای سنجش استرس، اضطراب از پرسشنامه DASS-42 استفاده شد. داده های جمع آوری شده با نرم افزار SPSS نسخه20 تجزیه و تحلیل گردید. یافته ها: میزان استرس، اضطراب و افسردگی دانشجویان به ترتیب 40%، 3/47% و 3/41% بود. احساس حرارتی ذهنی 9/29% دانشجویان از دمای محیط در مقیاس خنثی بود. ارتباط معنی داری بین استرس (027/0 = PValue) )و اضطراب (01/0 = PValue) با احساس حرارتی ذهنی دانشجویان به دست آمد. نتیچه گیری: در مطالعه حاضر استرس و اضطراب فاکتور فردی بسیار مهمی بود که با توجه به میزان استرس و اضطراب دانشجویان، احساس حرارت ذهنی آنان از مقیاس خنثی بیشتر میشد درواقع استرس و اضطراب دانشجویان منجر به افزایش احساس حرارتی ذهنی آنان میشد.