ترکيب جنسي و رشد بنگاه‌های تعاونی: شواهدي از بنگاه‌هاي کوچک و متوسط توليدي در برنامه دوم توسعه ج.ا.ا.

اگرچه رشد بنگاه به عنوان يکی از عوامل مؤثر بر ايجاد اشتغال و در نتيجه کاهش بيکاری از اهميت فراوانی برخوردار است اما با اين وجود عوامل مؤثر بر رشد بنگاه و سهم تأثير هر کدام از مباحث اقتصاد و مديريت است که در مورد آن ها اتفاق نظر وجود ندارد. يکی از اين عوامل که می تواند بر رشد بنگاه مؤثر باشد ترکيب جنسي نيروی انسانی هر بنگاه است. بر این اساس اگر بتوان نشان داد كه ترکيب جنسيت کارکنان بنگاه های فعال در یک بخش اقتصادی بر رشد آن ها تأثيری ندارد در اين صورت مي توان انتظار داشت كه ظرفيت اشتغال زايی اين بخش تحت تأثير جنسيت نبوده و اين بخش بتواند به اندازه مردان، برای زنان نيز ايجاد اشتغال نمايد. اين مقاله مي كوشد تا با تفکيک بنگاه های کوچک و متوسط صنايع توليدي بخش تعاون به دو گروه، گروهی که اکثريت نيروی انسانی آن را مردان و گروهی که اکثريت نيروی انسانی آن را زنان تشکيل می دهد، پاسخي براي بررسی مسأله تأثير ترکيب جنسيت نيروی انسانی بر رشد بنگاه های این بخش پيدا نمايد. اطلاعات مورد نياز اين پژوهش از مركز آمار ايران و در سطح بنگاه توليدي تهيه گرديده و بنگاه هاي کوچک و متوسط صنايع توليدي بخش تعاون در برنامه دوم توسعه ج.ا.ا.: (1378- 1373) مورد بررسی قرار می گيرند. نتايج اين پژوهش نشان می دهد ترکيب جنسي نيروی انسانی بنگاه های صنعتی کوچک و متوسط بخش تعاون تأثيری بر رشد نیروی انسانی اين بنگاه ها طی برنامه دوم توسعه نداشته است. اين نتيجه حتی زمانی که روش های متفاوت اندازه گيری رشد بنگاه و تصحيح دو مرحله ای هکمن برای جلوگيری از تورش احتمالی ناشی از انتخاب بنگاه های ماندگار در فعاليت اقتصادی در مقايسه با بنگاه هايي که نتوانسته اند در اين مدت به حيات اقتصادی خود ادامه دهند، به کار گرفته می شود، صادق است.