بررسی نقش هوش عاطفی و توانمندسازی کارکنان در کاهش کارگریزی اجتماعی کارکنان (مورد مطالعه: سازمان ها و ادرات دولتی شهرستان رستم)

امروزه پدیده گریز از کار بسیاری از سازمان‌ها را درگیر خود کرده است. کارگریزی اجتماعی کارمندان را به انجام کاری انفرادی سوق داده و تلاش کمتری برای وظایفشان انجام می‌دهند. این پژوهش به‌منظور بررسی تأثیر هوش عاطفی و توانمندسازی کارکنان بر کاهش کارگریزی اجتماعی در سازمان‌ها و ادارات دولتی شهرستان رستم انجام شد، که در آن مفهوم هوش عاطفی شامل پنج بعد خودآگاهی، خودکنترلی، انگیزشی، همدلی و مهارت‌های اجتماعی و همچنین توانمندسازی کارکنان نیز شامل پنج بعد احساس شايستگي، احساس معنی‌دار بودن، احساس مؤثر بودن، احساس داشتن حق انتخاب و احساس داشتن اعتماد به ديگران به‌وسیله پرسشنامه مورد ارزیابی قرار گرفت. پرسشنامه بین 110 نفر نمونه از جامعه آماری که کلیه کارکنان سازمان‌ها و ادارات دولتی شهرستان رستم می‌باشد، توزیع شد. از روش نمونه‌گیری در دسترس غیر¬احتمالی برای انتخاب نمونه‌ها استفاده گردید. روش تحقیق توصیفی از نوع همبستگی بود. جهت پاسخ به سؤالات و بررسی فرضیات تحقیق با نرم‌افزار Smart-PLS از روش بررسی معادلات ساختاری و تحلیل مسیر به روش حداقل مربعات جزئی (PLS) استفاده گردید. نتایج نشان داد که هوش عاطفی دارای تأثیر منفی و معنی‌داری بر کارگریزی اجتماعی کارکنان است. نتایج همچنین نشان می‌دهد که هوش عاطفی بر توانمندسازی کارکنان تأثیر مثبت و معنی‌داری دارد و یک عامل مهم در تقویت توانمندسازی کارکنان محسوب می‌گردد. نتایج تأثیر منفی و معنی‌دار توانمندسازی کارکنان بر کارگریزی اجتماعی کارکنان و همچنین تأثیر منفی و معنی‌دار هوش عاطفی کارکنان بر کارگریزی اجتماعی کارکنان به‌طور غیرمستقیم و از طریق متغیر میانجی توانمندسازی کارکنان را نیز تأیید می‌کند. بنابراین با تقویت هر چه بیشتر هوش عاطفی کارکنان می‌توان توانمندی کارکنان را افزایش و از این طریق به‌طور غیرمستقیم نیز کارگریزی اجتماعی را در کارکنان کاهش داد.