نوع همکاری : همکار
کارفرما : پژوهشگاه پلیمر و پتروشیمی ایران
سال طرح : 1396
مشاهده سایر طرح های علیرضا مورکی
پلی وینیل کلراید، PVC، يکي از پرمصرف‌ترين پليمرهاي مصنوعي بوده که از پليمريزاسيون راديکالي مونومر وينيل کلراید بدست مي آيد. اين پليمر به صورت هاي مختلفي از قبيل سخت، منعطف، کوپليمر و فومي وجود داشته و به دليل خواص مطلوبي نظير خواص فيزيکي و مکانيکي، مقاومت شيميايي، قيمت ارزان، سبکي و تنوع در روش‌هاي شکل دهي، کاربردهاي گسترده و از ميزان مصرف بالايي برخوردار است. با این وجود این پلیمربا داشتن دمای انتقال شیشه ای بالا پلیمری سخت و شکننده است که این مشکل به خصوص دردمای پایین تشدید می گردد. برای رفع این نقیصه روشهای مختلفی از جمله کوپلیمریزاسیون با مونومرهایی هم چون وینیل استات ویا اختلاط با نرم کننده خارجی استفاده می شوند. علاوه بر نرم کننده های خارجی از اصلاح کننده های ضربه با ساختار هسته – پوسته با عملکرد بسیار موفق نیز استفاده می شود. در این پروژه اصلاح کننده ضربه پی وی سی با ساختار هسته – پوسته بر مبنای متیل متاکریلات- بوتادی ان - استایرن به روش پلیمریزاسیون امولسیونی در اندازه آزمایشگاهی تهیه و پس از شناسایی ساختارو خواص به روش های میکروسکوپی الکترونی و آنالیز حرارتی، ازدیاد مقیاس انجام ودر نهایت حدود 10 کیلو گرم محصول تولید گردید. برای هسته لاستیکی از دو لاتکس پلی بوتا دی ان پتروشیمی تبریز و استایرن-بوتادی ان پتروشیمی بندر امام برای تولید دو گرید MBS استفاده شد در حالیکه پوسته پلیمری از جنس پلی متیل متاکریلات بر روی این هسته ها سنتز و پیوند داده شد. آمیزه های PVC و MBS های تولیدی پژوهشگاه تهیه و با آمیزه های مواد تجاری از لحاظ خواص مکانیکی از جمله آزمایش ضربه مقایسه شدند و مشخص شد که هر دو گرید MBS پژوهشگاهی خواص مشابه یا بهتری از بهترین نوع تجاری موجود در بازار ( LG CHEM) را از خود نشان میدهند. مقادیر مقاومت ضربه آمیزه PVC/SBR و PVC/PBR و LG به ترتیب 1178، 1190 و1014 ژول بر متر نمایانگر برتری نمونه های پژوهشگاهی هستند.