تعیین اثر مکمل روی در بهبود هموستاز گلوکز در بیماران تالاسمی ماژور و اینترمدیا مبتلا به تالاسمی ماژور و اینترمدیا مبتلا به کمب

مقدمه:بیماری تالاسمی شایع ترین هموگلوبینوپاتی ارثی است. بیماران تالاسمی مستعد کمبود روی هستند و اختلال هموستاز گلوکز در بیماران تالاسمی هم یک یافته شایع است. مقالاتی به رابطه میان کمبود زینک و اختلال هموستاز گلوکز در این بیماران اشاره داشته است. این مطالعه با هدف ارزیابی وضعیت زینک و اختلال هموستاز گلوکز و اثر تجویز مکمل زینک در بهبود هموستاز گلوکز در بیماران تالاسمی شهر یاسوج طرح ریزی شده است. مواد و روش ها: 106 بیمار تالاسمی ماژور و اینترمدیا از مرکز تالاسمی شهر یاسوج در این طرح شرکت داده شدند. بعد از ۸ تا ۱۰ ساعت ناشتا و دو ساعت بعد از صبحانه نمونه خون گرفته شد و سطح زینک سنجیده شد و جهت ارزیابی هموستاز گلوکز از قند و انسولین ناشتا، قند و انسولین دو ساعت بعد از صبحانه، پیتید سی ناشتا، شاخص های مقاومت به انسولین و شاخص های ترشح انسولین استفاده شد. بیماران به دو گروه مداخله و کنترل تقسیم و بعد از 6 ماه دریافت مکمل زینک آزمایشات تکرار شد. نتایج: ۱۰۰% بیماران کمبود زینک و ۹۵% دچار اختلال هموستاز گلوکز بودند. تجویز زینک در طی 6 ماه نتوانست سطح زینک سرم را به محدوده نرمال برساند، اختلال هموستاز گلوکز به دنبال تجویز زینک تفاوت معنی داری نسبت به ابتدای مطالعه نداشت. نتیجه گیری:کمبود زینک و اختلال هموستاز گلوکز در بیماران تالاسمی یافته بسیار شایعی است. مدت زمانی طولانی تر مصرف زینک و تداوم مصرف آن در جهت ایجاد و حفظ زینک در محدوده نرمال لازم است اما بررسی های بیشتری در زمینه اثر زینک و یا سایر آنتی اکسیدان ها در بهبودهموستاز گلوکز نیاز است.