رابطه سبک های فرزندپروری با نگرش به بزهکاری نوجوانان شهر خرم آباد

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه بین سبک¬های فرزندپروری و نگرش به بزهکاری در نوجوانان بود. روش پژوهش حاضر توصیفی، از نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه نوجوانان سنین 18 تا 13 سال شهر خرم¬آباد در سال 1396 بود که بر اساس جدول کرجسی و مورگان تعداد 290 نفر به عنوان حجم نمونه و به روش نمونه¬گیری تصادفی خوشه¬ای چندمرحله-ای انتخاب گردید. ابزار جمع‌آوری داده¬ها شامل پرسشنامه¬های سبک¬های فرزندپروری بامریند (1972) و نگرش به بزهکاری فضلی (1389) بود. برای تجزیه و تحلیل داده¬ها از روش¬های آمار توصیفی (میانگین و انحراف استاندارد) و برای بررسی فرضیه¬های پژوهش از ضریب همبستگی پیرسون، تحلیل رگرسیون چندگانه به روش گام به گام، t تک¬گروهی و t گروه¬های مستقل و همچنین تحلیل واریانس یک¬راهه استفاده شد. نتایج نشان داد بین سبک¬های فرزندپروری مقتدرانه، مستبدانه و سهل-گیرانه با نگرش مثبت به بزهکاری رابطه معناداری وجود دارد (001/0P<) و همچنین بین سبک¬های فرزندپروری مقتدرانه و مستبدانه(001/0P<) و سهل¬گیرانه(05/0P<) با نگرش منفی به بزهکاری رابطه معناداری وجود دارد. نتایج تحلیل رگرسیون چندگانه به روش گام به گام نیز نشان داد که سبک فرزندپروری مستبدانه قادر به پیش¬بینی نگرش مثبت به بزهکاری در بین دختران و پسران بود(001/0P<)؛ همچنین سبک فرزندپروری مقتدرانه نیز نگرش منفی به بزهکاری را در بین دختران(05/0P<) و سبک¬های مقتدرانه و مستبدانه هر کدام قادر به پیش¬بینی نگرش منفی به بزهکاری در بین پسران بودند(001/0P<). نتایج آزمون t نیز تفاوت معناداری را بین نوجوانان دختر و پسر از لحاظ نگرش به بزهکاری نشان داد به¬گونه¬ای که نگرش مثبت به بزهکاری در بین پسران بیش¬تر از دختران وجود داشت.