بررسی و توزیع نحوه عملکرد مهارکننده های گاتیفلوکساسین بر روی مایکوباکتریوم توبرکلوزیس: مطالعه ساختار محور مولکولار داکینگ

این مطالعه به صورت مقطعی و توصیفی در بین سال های 1397 تا 1399 با استفاده از روش داکینگ مولکولی در مرکز تحقیقات مایکوباکتریولوژی، پژوهشکده سل و بیماری های ریوی بیمارستان مسیح دانشوری با سرپرستی استاد محترم و گرانقدر سرکار خانم دکتر پریسا فرنیا انجام گردید. در این مطالعه پروتئین هدف که زیر واحد بتا RNA پلی مراز مایکوباکتریوم توبرکلوزیس H37rv بود به عنوان یک رسپتور در مطالعه از سایت جامع پروتئین به نام PBD جستجو و استخراج شد، که در طرح اول در مورد خصوصیات مولکولی و ویژگی های آن گفته شده است. همانطور که گفته شد این پروتئین نقش مهمی را در ایجاد مقاومت دارویی دارد. نتایج این بررسی ها نشان داد که مشتقات مورد مطالعه می توانند با اتصال به جایگاه فعال آنزیم مایکوباکتریوم توبرکلوزیس در زیر واحد بتا RNA پلی مراز موجب مهار آن شده و می تواند از تاثیر مهار دارو جلوگیری کند. نتایج داکینگ نشان داد که تمامی این ترکیب در مورد مطالعه عملکرد خوبی داشته و انرژی پیوندی قابل قبولی دارند. مطالعات داکینگ نشان می دهد، انرژی پیوندی 37.3 کلیوکالری بر مول داروی گاتیفلوکساسین در این مطالعه باعث شد که بتوان گفت این دارو می تواند به عنوان یکی از بهترین مهار کننده های فعالیت زیر واحد بتا RN پلی مراز در مایکوباکتریوم توبرکلوزیس انتخاب گردد. انرژی اتصال نشان دهنده قدرت اتصال بین ترکیبات مولکولی طراحی شده و جایگاه فعال آنزیم است.