کورتيزول بزاقي تحت استرس و ارتباط آن با نشخوار فکري و ويژگي هاي شخصيتي در دانشجويان پزشکي(33005528)

مقدمه : جنسیت عامل مهم تعیین کننده بیولوژیکی آسیب پذیری به استرس روانشناختی است. تفاوت های فردی قابل ملاحظه ای در پاسخ به استرس وجود دارد. پژوهش حاضر با هدف بررسی مقدار کورتیزول بزاقی تحت استرس و ارتباط آن با نشخوار فکری و ویژگی های شخصیتی در دانشجویان پزشکی جندی شاپور اهواز انجام شد. روش بررسی: در مطالعه مورد شاهدی حاضر، تعداد 45 نفر دانشجوی پزشکی با نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. دو ماه قبل از امتحان پایان ترم، پرسشنامه های NEO-PI و کنترل هیجانی ECQ تکمیل شد. نمونه بزاقی از دانشجویان در شرایط بدون استرس (کنترل) و استرس امتحان گرفته شد. مقدار کورتیزول بزاقی توسط تست الایزا اندازه گیری شد. داده ها با استفاده از تحلیل واریانس دو راهه با اندازه¬گیری مکرر، آزمون t نمونه های جفت شده، همبستگی پیرسون و رگرسیون گام به گام تحلیل شد. یافته¬ها: تفاوت جنسی در مقدار کورتیزول بزاقی تحت استرس روانشناختی مشاهده نشد. بین میانگین مقدار کورتیزول بزاقی در شرایط بدون استرس و تحت استرس امتحان تفاوت معنادار مشاهده شد. بین ویژگی روان نژندی (01/0>p) و نشخوارفکری (05/0>p) با کورتیزول بزاقی رابطه مثبت، و بین بازبودن به تجربه (01/0>p) و کنترل خشم (05/0>p) با کورتیزول بزاقی رابطه منفی وجود داشت. بحث و نتیجه گیری: یافته های نشان داد که واکنش¬پذری کورتیزول به استرس روانشناختی کمتر تحت تأثیر تفاوت جنسی است. ویژگی های شخصیتی که به طور سنتی، بیشتر با آسیب شناسی روانی ارتباط دارند، می توانند با پاسخ های سیستم بیولوژیکی به استرس مرتبط باشند. ممکن است که افراد با ویژگی های شخصیتی متفاوت مستعد پاسخ های کورتیزولی بیشتر یا کمتر به استرس باشند.