بررسي مقدار تستسترون بزاقي تحت استرس و ارتباط آن با نشخوار فکري و ويژگي هاي شخصيتي در دانشجويان پزشکي(33005641)

هدف: اثر استرس روانشناختی بر روی واکنش پذیری تستوسترون در هر دو جنس کمتر مورد توجه قرار گرفته است. تفاوت های فردی قابل ملاحظه¬ای در پاسخ¬های بیولوژیکی به استرس وجود دارد که می¬تواند مبنای آن شخصیت و خصوصیات روانشناختی باشد. هدف از پژوهش حاضر بررسی مقدار تستسترون بزاقی تحت استرس روانشناختی و ارتباط آن با نشخوار فکری و پنج ویژگی شخصیتی در دانشجویان پزشکی بود. مواد و روش ها: پژوهش اپیدمیولوژیک تحلیلی حاضر، نمونه¬ای از یک طرح درون آزمودنی (اندازه¬گیری¬های مکرر) بود. تعداد 58 نفر دانشجوی پزشکی که قصد شرکت در امتحان پایان ترم را داشتند با نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. دو ماه قبل از امتحان پرسشنامه های شخصیتی نئو-فرم کوتاه و کنترل هیجانی تکمیل شد. نمونه بزاقی از دانشجویان در شرایط استراحت (کنترل) و استرس امتحان گرفته شد. تستسترون بزاقی توسط تست الایزا اندازه گیری شد. داده ها با استفاده از تحلیل واریانس چند متغیری با اندازه¬گیری مکرر، آزمون t نمونه های جفت شده، ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون گام به گام تحلیل شد. یافته¬ها: میزان تستسترون بزاقی مردان تحت شرایط استرس امتحان افزایش معنادار را نشان داد. درحالیکه، در زنان یک کاهش قابل توجه، ولی غیر معنی دار مشاهده شد. بین برون¬گرایی (33/0-=R) و بازبودن به تجربه (30/0=R) با تستسترون بزاقی رابطه معنی دار وجود داشت. رگرسیون گام به گام نشان داد که برونگرایی، کنترل پرخاشگری و بازداری هیجانی 28 درصد از واریانس تستسترون بزاقی تحت استرس را پیش بینی کردند. نتیجه گیری: نتایج نشان داد که واکنش¬پذیری تستسترون بزاقی به استرس می¬تواند بوسیله تفاوت¬های جنسی مشخص شود. همچنین، ویژگی¬های شخصیتی و متغیرهای کنترل هیجانی ممکن است که اثرات استرس را بر سیستم بیولوژک، به ویژه تستسترون بزاقی کاهش یا افزایش دهند.