اثربخشی آموزش گروهی شناختی-رفتاری بر عملکرد خانواده مادران سرپرست خانوار دارای سبک دلبستگی ناایمن

چکیده هدف: پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی آموزش گروهی شناختی- رفتاری برعملکرد خانواده مادران سرپرست خانوار دارای سبک دلبستگی ناایمن انجام شد. این پژوهش از نوع مطالعات آزمایشی بود که در آن از طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه آزمایش و کنترل استفاده شد. نمونه مورد مطالعه شامل 60 نفر( گروه آزمایش=30 نفر و گروه کنترل= 30 نفر) از مادران سرپرست خانوار دارای سبک دلبستگی ناایمن بودند که تحت پوشش بهزیستی شهرستان داراب قرار داشتند، به روش نمونه‌گیری هدفمند انتخاب و به صورت تصادفی در گروه‌های آزمایش و کنترل گماشته شدند. ابزار جمع آوری داده‌ها شامل دو مقیاس سنجش عملکرد خانواده (FAD) و پرسشنامه سبک‌های دلبستگی (RAAS) بود. برنامه مداخله‌ای شامل 12 جلسه هفتگی شناختی–رفتاری به مدت 90 دقیقه بود که به شرکت کنندگان گروه آزمایش ارائه شد. شرکت کنندگان گروه کنترل هیچگونه آموزشی دریافت نکردند. شرکت کنندگان هر دو گروه قبل و بعد از اجرای برنامه مداخله‌ای و همچنین بعد از یک ماه از انجام مطالعه (مرحله پیگیری) مقیاس سنجش عملکرد خانواده را تکمیل کردند. در نهایت، داده‌های جمع‌آوری شده با استفاده از آزمون تحلیل کواریانس تحلیل شدند. نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد پس از انجام مداخله آموزشی، بین نمرات کلی و زیرمقیاس‌های عملکرد خانواده در گروه آزمایش و کنترل پس از درمان و همچنین پس از گذشت یک ماه از درمان (مرحله پیگیری)، تفاوت معناداری وجود داشت. به عبارتی دیگر، عملکرد خانواده در شرکت کنندگان گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل در مرحله پس آزمون افزایش پیدا کرده بود و این افزایش تا یک ماه بعد نیز حفظ شده بود. با توجه به یافته‌های پژوهش حاضر می‌توان نتیجه‌گیری کرد که آموزش مبتنی بر فنون شناختی-رفتاری بر بهبود عملکرد خانواده مادران دارای سبک دلبستگی ناایمن موثر است. واژه‌های کلیدی: دلبستگی نا ایمن، عملکرد خانواده، آموزش شناختی رفتاری.