نقش همكاري جنوب-جنوب در توسعه موازين فرهنگي حقوق بشر

حقوق فرهنگي بشري،مساله اي است كه از ديرباز در زمره ي حقوق اقتصادي،اجتماعي و فرهنگي بشري قرار گرفته است.اين حقوق به عنوان نسل دوم حقوق بشر در مقابل نسل اول يعني حقوق مدني و سياسي قرار گرفته است.علت اين دسته بندي را مي توان در خاستگاه تاريخي اين دو جستجو كرد چرا كه حقوق نسل دوم در واقعي حقوقي است كه از رشد آرمان هاي سوسياليستي در اواخر قرن نوزدهم و اوايل قرن بيستم، در مقابل حقوق مدني و سياسي برخاسته از آرمان هاي ليبرالي ،سرچشمه گرفته است . چشم انداز جهاني همكاري هاي بين المللي در حوزه هاي مختلف از جمله فرهنگي در دهه ها و به ويژه سال هاي اخير به نحو خيره كننده اي دچار تحول شده است به گونه اي دوران همكاري هاي يكطرفه به پايان رسيده و كشورهاي جنوب در ترسيم الگوهاي همكاري جويانه ي به منظور مورد خطاب قرار دادن چالش هاي توسعه از جمله توسعه فرهنگي و يافتن راه حل هاي بومي ،منطبق و مبتكرانه نقش بسيار فعالانه تري را از كشورهاي شمال ايفاء نموده اند.در اين چارچوب،همكاري جنوب-جنوب مي تواند نقش ارزنده اي در توسعه ي موازين و بالقوه نمودن قابليت هاي فرهنگي حقوق بشر ايفاء نمايد. همكاري جنوب-جنوب مي تواند از پنج كاركرد اساسي در زمينه ي توسعه موازين فرهنگي حقوق بشر بهره ببرد كه عبارتند از : بومي سازي فرهنگي، تنوع سازي فرهنگي ، هم افزايي فرهنگي، چندگانگي فرهنگي و جلوگيري از خشونت و افراطي طلبي.