بررسی ویژگی های زیست شناسی سگ ماهی سیستان

در این مطالعه وجود یک گونه سگ ماهی به نام rhadinaeus Paracobitis از خانواده Balitoridae پس از حدود یکصد سال در منطقه سیستان مورد شناسایی قرار گرفت. تعداد 25 نمونه از مخازن چاه نیمه¬های سیستان با استفاده از تور گوشگیر صید گردید و خصوصیات مورفومتریک و مریستیک آنها مطالعه گردید. براساس این نتایج، گونه مذکور از گونه P. macmahoni با این ویژگیها قابل تشخیص است: داشتن یک دیواره بسیار کشیده و کوچک (شبیه باله چربی) در پشت باله پشتی و روی ساقه دمی، نداشتن فلس، بدن کشیده تر، سر کوچکتر و به میزان کمتری باریک و پهن و نهایتاً اختلافات موجود در پروفایل دو گونه. نسبت های زیر بین طول قسمت های مختلف بدن ماهی وجود داشت: طول استاندارد 9/5 تا 8/6 (متوسط 3/6) برابر ارتفاع (عمق) بدن می باشد. طول سر 1/2 تا 3/2 (متوسط 2/2) برابر ارتفاع سر در محل سوراخ های بینی و 36/2 تا 67/2 (متوسط 5/2) برابر ارتفاع سر در محل چشم ها می باشد. قطر چشم %63/3 درصد طول سر می باشد. همچنین، دهان ماهی تحتانی بوده و دارای سه جفت سبیلک می باشد. این گونه فاقد فلس می باشد. نمونه هایی مشاهده گردید که دارای یک یا دو فلس بودند. بخش پشتی باله پشتی تقریباً بزرگتر از بخش جلویی باله پشتی است (82/8±90/16 میلیمتر). دومین شعاع نرم باله پشتی هم راستای شروع قاعده باله شکمی است و بخش پیش شکمی 04/1 تا 18/1 (متوسط 10/1) برابر بخش جلویی باله پشتی است. طول ساقه دمی 05/2 تا 33/2 (متوسط 19/2) برابر ارتفاع ساقه دمی است. تعداد کل مهره ها 39 یا 40 عدد و تعداد خارهای آبششی 12 یا 13 عدد می باشد. ارتفاع بدن از سر تا باله پشتی یکسان است ولی پس از آن تا انتهای بدن کاهش می یابد. خط جانبی کامل می باشد و از اندکی پشت بخش میانی سر تا وسط ساقه دمی امتداد می یابد. در سگ ماهی سیستان طول قسمت های مختلف نمونه های نر بیشتر از نمونه های ماده بود.