ارائه یک مدل یکپارچه به منظور ارزیابی نابی و چابکی زنجیره تأمین در صنایع

بعد از معرفی واژه مدیریت زنجیره تأمین ، این واژه بطور قابل ملاحظه¬ای مورد توجه صنعت و کارهای پژوهشی قرار گرفته است. دلایل متعددی باعث این توجه شده، از جمله اینکه مدیریت زنجیره تأمین شامل وظایف متعددی همچون انتخاب تأمین¬کنندگان، ادغام آنها، روابط با فروشندگان و ... می¬باشد. از طرفی مدیریت زنجیره تأمین یک تلاش پیوسته بجای یک پروژه کوتاه¬مدت می¬باشد. اصطلاح مدیریت زنجیره تأمین اولین بار در اوایل دهه 80 میلادی توسط مشاوران مدیریت مورد استفاده قرار گرفت (Oliver and Webber, 1982). این مفهوم در بدو پیدایش عمدتأ برای تبیین منافع یکپارچه¬سازی حوزه-های کارکردی درونی یک بنگاه همچون خرید، تولید، لجستیک و بازاریابی به کار گرفته می¬شد (Harland, 1996). از اوایل دهه 90 میلادی، محققان و صاحب¬نظران جامعه آکادمیک تلاش کردند تا مبانی نظری مدیریت زنجیره تأمین را شکل دهند. بررسی مفاهیم و تعاریف ارائه شده برای اصطلاح مدیریت زنجیره تأمین، ما را به این نکته رهنمون می¬سازد که نابی و چابکی زنجیره تأمین یکی از مفاهیم اساسی و تأثیر گذار در افزایش کارایی و اثر بخشی عملیاتی هر سازمانی محسوب می شود و صحنه گردان و پیروز صحنه رقابت امروز جهانی در عرصه کسب و کار، بی شک شرکت‌ها و سازمان‌هایی هستند که بتوانند با بالاترین کارایی و اثر بخشی، ارزش را برای ذینفعان اصلی و کلیدی خود، مطابق خواست و نظر آنها خلق کنند.