بررسی عوامل مؤثر بر بهبود عملکرد زنجیره تأمین با استفاده از تحلیل مدیریت ریسک و مدل TOPSIS

در دنیای رقابتی کنونی، مدیریت زنجیره تأمین یکی از مسائل اساسی پیش روی بنگاه¬های اقتصادی است که تمامی فعالیت¬های سازمان را به منظور تولید محصولات و ارائه خدمات مورد نیاز مشتریان تحت تأثیر قرار می¬دهد. از این رو توجه به فرصت¬ها و تهدیدهای موجود در عرصه تجارت جهانی و ارزیابی توان سازمان در رویارویی با ریسک¬های این عرصه از اهمیت انکارناپذیری برخوردار است. مدیریت ریسک در زنجیره تأمین وظیفه شناسایی، تحلیل، ارائه راهکارهای مناسب جهت پاسخگویی، کنترل و پایش ریسک¬ها در چرخه¬های اقتصادی و تولیدی را بر عهده دارد. هدف از انجام این تحقیق، شناسایی ریسک¬های موجود در زنجیره تأمین و طبقه¬بندی آنهاست تا از میزان تأثیر این ریسک¬ها بر سطح موجودی آگاه شویم و متناسب با آنها استراتژی¬های شرکت را طرح¬ریزی نمائیم. در این پژوهش ابتدا ریسک¬های زنجیره تأمین که شامل 30 ریسک می¬باشد، را در چهار دسته (ریسک¬های تولیدکننده، ریسک¬های تأمین¬کننده، ریسک¬های توزیع¬کننده و ریسک¬های مشتری نهائی) طبقه¬بندی نمودیم. پس از آن با تدوین پرسشنامه به ارزیابی و تعیین میزان اهمیت این ریسک¬ها در شرکت مورد مطالعه پرداخته شد. نتایج حاصل از پرسشنامه به¬وسیله نرم¬افزارهای SPSS و Expert Choice تجزیه و تحلیل گردید. نتایج تحقیق نشان داد که ریسک¬های مربوط به تولیدکننده دارای اهمیت بالاتری نسبت به سایر ریسک¬ها هستند. همچنین از بین کلیه ریسک¬ها، ریسک¬های تحویل به موقع محصول به مشتری، سهولت دسترسی مشتری به نمایندگان شرکت تولیدکننده، و اطمینان از کیفیت محصول در جایگاه¬های اول تا سوم اهمیت قرار دارند.