بررسی رویکردهای برنامه درسی دانشجویان تحصیلات تکمیلی دانشگاه فردوسی مشهد

بررسی رویکردهای برنامه درسی دانشجویان تحصیلات تکمیلی دانشگاه فردوسی مشهد چكيده هدف اصلی پژوهش حاضر، تعیین رويكردهاي برنامه درسي دانشجویان تحصیلات تکمیلی دانشگاه فردوسی مشهد بوده است. پژوهش حاضر از حيث هدف، كاربردي و از جهت روش، توصيفي- پیمایشی بود. جامعه آماری پژوهش، شامل کلیه دانشجویان تحصیلات تکمیلی(ارشد و دکتری) دانشگاه فردوسی مشهد بوده که در رشته های علوم انسانی،مهندسی،علوم پایه و کشاورزی در سال تحصیلی 90-1389 مشغول به تدریس بودند و از بین آنها 360نفر به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. ابزار پژوهش حاضر پرسشنامه محقق ساخته رویکردهای برنامه درسی بود که بر اساس رویکردهای برنامه درسي ارنشتاين (رفتاري، سيستمي، مديريتي، علمي، انسان گرایی و نو مفهوم گرايي) در قالب 30 گويه با یک مقياس چهار گزینه‌ای بر اساس طیف ليكرت فراهم شد . داده‌های پژوهش در دو سطح آمار توصیفی (میانگین و انحراف معیار) و آمار استنباطی (تحلیل واریانس یکراهه و چند راهه) تجزیه و تحلیل شدند. اهم یافته‌های پژوهش حاکی از آن بود که: 1- غالب‌ترین رويكرد دانشجویان تحصیلات تکمیلی دانشگاه فردوسی مشهد، رويكرد انسان گرایی و کم‌ترین میانگین مربوط به رويكرد رفتاري بود و به طور کلی، دانشجویان مورد مطالعه، به رویکرد غیر فنی گرایش بیشتری داشتند. 2- بین گرایش دانشجویان تحصیلات تکمیلی به رويكردهای فني و غیر فنی بر حسب جنسیت تفاوت معناداري وجود نداشت(05/0p>). 3- بین گرایش دانشجویان به رویکردهای برنامه های درسی بر اساس مقطع تحصیلات(کارشناسی ارشد و دکتری) در دو رویکرد فنی و غیر فنی تفاوت معناداری مشاهده نشد(05/0p>). 4- بین رشته تحصیلی و گرایش به رویکرد غیر فنی دانشجویان تفاوت معناداری وجود نداشت(05/0p>). با توجه به اینکه دانشجویان مورد مطالعه به رویکرد غیر فنی، گرایش بیشتری داشتند؛ این‌گونه استنباط می‌گردد که غالب دانشجویان تحصیلات تکمیلی، با شیوه‌های آموزش و برنامه‌های درسی سنتی در چالش بوده و بیشتر، با خط مشی های تعلیم و تربیتِ جدید، هماهنگ و همسو می‌باشند. واژه های کلیدی: برنامه درسی، رويكرد برنامه درسي ،دانشجویان تحصیلات تکمیلی، رویکرد فنی، رویکرد غیر فنی.