توزیع اينتگرون های کلاس 1 و 2، كاست هاي ژني و مقاومت چند دارويي در سويه هاي اشریشيا كلي جدا شده از بیماران مبتلا به عفونت ادراری

سابقه و هدف: گذشته از الگوي مصرف آنتی بیوتیک ها، ژن هاي مقاومت آنتی بیوتیکی می توانند در بین جمعیت باکتریایی منتقل گردند. این ژن ها معمولاً در عناصر ژنتیکی به نام اینتگرون ها وجود دارند. شیوع اینتگرون ها در خانواده انتروباکتریاسه متغییر می باشد و نقش مهمی در گسترس مقاومت دارویی در این باکتري ها ایفا می کنند. هدف از این پژوهش، بررسی نقش اینتگرون هاي کلاس 1 و 2 در مقاومت دارویی سویه هاي اشریشیاکلی جدا شده از بیماران مبتلا به عفونت ادراری در استان بوشهر می باشد. روش کار: در مجموع 6406 نمونه کشت مشکوک به عفونت ادراری از 2 بیمارستان و 5 آزمایشگاه خصوصی در شهرهای برازجان و بوشهر جمع آوری گردید. به منظور جداسازی سویه های اشریشیاکلی تمامی نمونه ها با استفاده از آزمون های بیوشیمیایی و میکروبی مورد بررسی قرار گرفتند. سپس با استفاده از روش استاندارد انتشار دیسک آزمون حساسیت دارویی بر روی 18 گروه مختلف آنتی بیوتیکی انجام شد. به منظور ارزیابی توزیع اينتگرون های کلاس 1 و 2 و كاست هاي ژني آنها از پرایمرهای اختصاصی و روش PCR استفاده گردید. یافته ها: در مجموع 140 سویه اشریشیاکلی جداسازی گردید. بيشترين ميزان مقاومت نسبت به آنتی بیوتیک های آموکسی سیلین (1/82%) و آمپی‌سيلين (80%) و کمترين آن نسبت به مروپنم (7/0%) و نیتروفورانتوئین (4/1%) گزارش گردید. از 140 سویه مورد پژوهش در 27 سویه (3/19 %) اینتگرون کلاس 1 و در 8 سویه (7/5 %) اینتگرون کلاس 2 شناسایی شد. همچنین 2 سویه (4/1 %) همزمان هر دو اینتگرون را داشتند. اندازه کاست های ژنی در این نمونه ها بین 700 تا 2100 جفت باز متغیر بود. نتیجه گیري: نتایج ما نشان داد که مانند اکثر مطالعات انجام شده میزان شیوع اینتگرون کلاس 1 نسبت به کلاس 2 بیشتر است. با توجه به امکان شیوع گسترده سویه هاي مقاوم به چند دارو اشریشیاکلی، ضرورت پایش مولکولی و تعیین توالی اینتگرون ها در سایر مناطق کشور وجود دارد. واژگان کلیدی: اشریشیاکلی، مقاومت دارویی، اینتگرون ها، کاست ژنی.