بررسی مقدماتی تعیین مناطق مناسب کشت دیم بادام در استانهای فارس و کهگیلویه و بویراحمد

متوسط ميزان بارندگي كشورمان يك سوم متوسط بارندگي جهاني است. در بين چهار سطح تعريف شده جهاني براي تنشهاي آبي، ایران در حادترين سطح تنش قرارگرفته است. در بین درختان میوه بادام تا حدودی به خشکی مقاوم بوده و درصورت تامین حداقل نیاز آبی امکان تولید آن در بسیاری از مناطق کشور فراهم است. از اینرو ضروری است عمليترين و اقتصاديترين راهكارهاي تقليل خسارت خشكسالي جهت تولید بادام معرفي شوند. در اين مطالعه جهت تعيين مناطق مناسب كشت ديم بادام در استانهاي فارس و كهگيلويه و بويراحمد خصوصیات مربوط به پرورش بادام در دو استان مذکور ثبت گردید. برای تجزیه و تحلیل دادهها از تجزیه عاملي استفاده گردید. دادههاي جمعآوري شده از شهرستانهای مختلف کدگذاري و وارد نرم افزارهاي آماري شد. در واقع تجزيه عاملي مدل ارتباطي بين مجموعهاي از متغيرها که به ظاهر بي ارتباط هستند را روشن می نماید. با توجه به نتایج تجزیه عاملی کل مناطق، متغیرهای موادآلی خاک، میزان بارندگی، مدیریت علفهای هرز، میزان عملکرد درخت، درصد تشکیل میوه و درصد مغز بیشترین امتیازات مربوط به فاکتور اول را کسب کردهاند. درمناطقی که میزان بارندگی بالا بوده ، خاک مواد آلی بیشتری داشته واز مدیریت علفهای هرز بهتری برخوردار بوده میزان تشکیل میوه، عملکرد و درصد مغز افزایش یافته است. متغیرهای میزان کودشیمیایی و عمق خاک زراعی فاکتور دوم را کسب کردهاند. این دومتغیر برهمکنش مثبت داشتهاند. تاثیر مثبت افزایش کودهای شیمیایی در خاکهای با عمق مطلوب آشکار شده است. با توجه به کنترل متغیرهادر فاکتور سوم، استفاده از پایههای بذری بادام و پیوند رقمهای تجاری در مقایسه با درختان بذری ارجحیت داشته است.