مطالعه وضعیت اشتغال و رضایت از زندگی معلولین شهرستان های کاشان و آران و بیدگل

امروزه، مفهوم رضایت از زندگی به عنوان شاخص اساسی بهزیستی ذهنی و کیفیت زندگی مورد توجه صاحبنظران قرار گرفته است. در این ارتباط، معلولیت و فشار ناشی از آن به عنوان زمینه ساز اختلال در تعامل روانی- اجتماعی والدین و اعضاء خانواده محسوب می‌شود. در این مقاله، رابطه بین نوع و شدت معلولیت در بین معلولین و میزان رضایت از زندگی خانواده آنان مورد بررسی قرار گرفته است. علاوه بر آن، رابطه ویژگی‌های فردی معلولین مانند سن، جنسیت، وضعیت تأهل، شغل و چندمین فرزند خانواده بودن معلولین به عنوان عوامل مؤثر بر رضایت خانواده و رضایت از زندگی مورد بررسی قرار گرفته است. بر این مبنا، هدف اساسی این مقاله، بررسی رابطه ویژگی‌های فردی معلولین و نوع و شدت معلولیت و میزان رضایت از زندگی خانواده معلولین در جامعه آماری مورد بررسی می‌باشد. این پژوهش از نوع پیمایش اجتماعی بوده و اطلاعات تحقیق از طریق پرسشنامه توأم با مصاحبه جمع آوری گردیده است. برای سنجش متغیر اصلی پژوهش یعنی میزان رضایت از زندگی خانواده معلولین، از 15 گویه در قالب طیف لیکرت استفاده شده است. اعتبار و روایی مقیاس فوق با استفاده از آزمون آلفای کرونباخ (891/0=a) مورد تأیید قرار گرفته است. جامعه آماری تحقیق شامل کلیه خانواده‌های دارای معلول شهرستان کاشان و آران و بیدگل در سال 1391می‌باشد. با استفاده از فرمول کوکران تعداد 312 خانواده به عنوان حجم نمونه تعیین و با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب و مورد بررسی قرار گرفته‌اند. یافته‌های پژوهش رابطه بین وضعیت تأهل، وضعیت اشتغال، چندمین فرزند خانواده بودن معلول و نیز متغیرهای نوع معلولیت و شدت معلولیت با میزان رضایت از زندگی افراد خانواده معلولین را نشان می‌دهد. نتایج فعالیت آماری مربوطه با استفاده از آزمون کای اسکوئر، معنی داری رابطه بین متغیرهای نوع معلولیت و میزان رضایت از زندگی خانواده در سطح اطمینان 99 درصد را تأیید می‌نماید. همچنین، نتایج ضریب همبستگی اسپیرمن (33/0=rs) وجود رابطه¬ی منفی و معکوس بین دو متغیر شدت معلولیت و میزان رضایت از زندگی خانواده معلولین را مورد تأیید قرار داده است.