بررسي اثر تنش خشکي بر بيان ژن‌هاي McEREBP1 و McWRKY1 در گياه بادرنجبويه (Melissa officinalis L.)

تنشهاي غير زيستي تأثير منفي بر رشد و نمو گياهان داشته و باعث يک سري از تغييرات مورفولوژي، فيزيولوژي، بيوشيميايي و مولکولي در گياهان مي‌شوند. مکانيزم‌هاي مولکولي مقاومت به تنش‌هاي غير زيستي بر فعاليت‌ آنزيم‌ها و تنظيم ژن‌هاي خاصي استوار است. در اين مطالعه بيان دو ژن McWRKY1 و McEREBPI و ميزان دو آنزيم دخيل در مسير تنش اکسيداتيو مورد ارزيابي قرار گرفتند. بدين منظور گياهچه¬ها در محيط MS مايع سوسپانسيون در پنج سطح خشکي شامل صفر، 3، 6، 12و 15 در صد پلي-اتيلن¬گلايکول 6000 به طور شناور کشت شدند. صفر، 3، 6، 12، 24، 48 و 72 ساعت پس از اعمال تنش، از گياهان نمونه¬هاي برگي تهيه شد. بر اساس نتايج شدت واکنش و فعاليت آنزيم SOD در رقم مقاوم بيش‌تر بود. فعاليت آنزيم POD در رقم مقاوم در شرايط تنش خشکي شديد و فعاليت اين آنزيم در رقم حساس در شرايط اوليه تنش خشکي افزايش داشته است. از نتايج اين تحقيق مشخص گرديد که ميزان بيان هر دو ژن McWRKY و McEREBP1 در ژنوتيپ G9 بيشتر از ژنوتيپ G12 بوده و از اين حيث مي‌توان گفت که ژنوتيپ G9 مقاومت بيشتري نسبت به خشکي به ژنوتيپ G12 دارد.