کاری که ازدستمان برمی آید

بنام خدا

با خروج آمریکا ازبرجام وتهدید بازگشت تحریمات آن کشورنظام ما وارد فاز دیگری از حیات خود شده است. ابرقدرت آمریکا با تمام قد دربرابر ما قرار گرفته است. البته کاملا قابل درک هست که چرا چنین شده است؟ 4 دهه دشمنی آشکارما باآن ابرقدرت و حل نشدن این مشکل باید منتظر چنین روزهائی میبودیم . بهرحال آن رویداد پیش آمد والخیر فیما وقع. شاید به تعبیر بزرگان ما وارد شعب ابوطالب شده ایم .بسیار خوب اگر قرار نیست برای حل این مشکل اقدام شود که چنین هم بنظرمیرسد

پس باید کمربندهارا محکم بسته وپاشنه گیوه هاراور کشید وآماده مقابله شد .البته منظورم مقابله اقتصادی اجتماعی وسیاسی والا هیچ حرکت نظامی بجز دفاع قابل پذیرش نیست.

اما چه باید کرد ؟ طبیعی است مجلس بجای وقت گذراندن برای مقابله با دولت باید تدابیر قانونی را بکار گیرد وقوه قضائیه بجای بازداشت حصر و زندان کردن رهبران سیاسی دینی ومذهبی ومردم عادی بخاطر برخی جرائم درهارا بروی آنان باز نمود تا ملت ما در مسیر مقابله با دشمن متحد گردند.نظام مساله حصر آقایان موسوی وکروبی وخانم رهنورد را پایان دهد .محدودیت آقایان خاتمی واحمدی نژاد را برچینند .حصر رهبر دراویش برداشته شده ومبتکر عرفان حلقه وموارد مشابه آزاد گردند .روحانیونی که بسبب نشر نظرات خود درگیر آن قوه شده اند آزاد گردند. چهره های سیاسی وکلای گرفتار ودانشجویان رها شوند . برخی ازاعدامیان بهر طریقی مشکلشان حل گردد. فرصت لازم وقانونی برای بیان اعتراضات مردمی فراهم شود ومواردی دیگر که موثر در روحیه جامعه است مانند ممنوعیت خروج ازکشور ویا ورود برخی بکشور .

اگر خواهان این هستیم که کشور دربرابر دشمن محکم بایستد اول باید مردم را از گرفتاری ها آزاد نمود وزندان هارا از زندانیان درگیر با نظام خالی نمود واز این طریق احساس امنیت درمردم برقرار نمود. آنگاه خواهیم دید که دشمن عقب نشینی میکند وآنگونه که توپش پر است خالی میشود واحتمالا آماده مذاکره میگردد وآن زمان است که ما درشرایط بهتر میتوانیم تصمیم بگیریم که چه کنیم؟