به نام خدا
درآفرینش جهان حرکت اصلی بسوی تکامل وتواناتر شدن است ودر این مسیر انسان آخرین پدیده خود شاهد این حقیقت است .انسان ها برای رفع نیاز خود اقدام به تشکیل گروه ها میدهند خانواده هسته اصلی واولیه این تشکل است تشکلات بازرگانی سیاسی از موارد دیگر است تشکیل دولتها ودر نهایت تاسیس سازمان ملل بزرگترین شخصیت حقوقی جهان انسان هاست. اما آنچه حقیقت دارد خود انسان است وبقیه اعتباری اند . میگویند در رستاخیز هرکس بار خودرا بردوش میکشد درآنجا خبری از هیچ شخصیت حقوقی یا گروهی نیست.
بنابراین هدف هدایت فرد ونجات انسان مطرح است نه جامعه .وقتی اکثریت مردم یک جامعه هدایت یافته باشند آنگاه دولت آنان دولت هدایت یافته است ومسیر عدالت را پی میگیرد.
تمامی احکام خدا درکتابش ناظر به فرد است چون درمورد جمع تصمیم با خود جمع است.
اگر امروز جمهوری اسلامی درکار است وبد عمل کرده است مقصر خود مردمند که یا خود آگاه نبوده ویا اینکه اموررا بدست ناآگاه داده اند.
قوانین جامعه مصوب مجلس است نه خداوند وتصمیمات رهبری در چارچوب قانون اساسی است نه کتاب خدا و همه امور با نظارت مردم است. درنتیجه اشکالات را باید درخودمان ببینیم .یا آگاه به دین نبودیم ویا عمل نمی کنیم.
بنابراین درروز رستاخیز نیز مسوول اعمال خویش هستیم والبته مسوولی که به مسوولیت خویش نیز عمل نکند هم دریافتی اش حرام است وهم پاسخگوی مردم وخدا باید باشد.
حاصل اینکه هرچه هست برای انسان است وهدایت او وسعادت او