هنر مردان - غزل فیّاض لاهیجی

به هنـــــر فخـر نکردن هنـــر مردان است

گهــــر خویش شکستن گهـــر مردان است

تن بــه شمشیر ستـــم در ده و آسوده نشین

از سر خویش گذشتن سپـــر مـــردان است

بـــر سر کوچــه ی مردی گذری کن کآنجا

کیمیــــــا چشم به راه نظـــر مردان است

سنگ بـــر شیشه ی مستی زن و فیروزی کن

این شکستی است که در وی ظفر مردان است

آنچــه در مایده ی هر دو جهان حاضر نیست

چشم اگر باز کنــــــی ما حضر مردان است

سنگ بالین کــــن و آنگه مزه ی خواب ببین

تا بدانی که چــــــه در زیر سر مردان است

میــــل پروازت اگر هست گرانــــی بگذار

کــــــه سبکروحی دل بال و پر مردان است

دل فهمیــــــــــدن اسرار نـــداری ور نه

زیر هــــــر سنگ که پرسی خبر مردان است

راه بیــــــراه بریدن روش اهــــل دل است

گام بـــــــی گام نهـــادن سفر مردان است

شجر بارور خلــــــد که طوبـــی لقب است

خار خشکی است که در بــوم و بر مردان است

قلعـــــــه ی چرخ نشاید به هر اندیشه گشاد

که کلیـــــد درش آه سحـــــر مردان است

شکوه ی چرخ مکـــــن لایـــــق آزار نیی

دست بیــــــــداد فلک در کمر مردان است

راه این طایفـــــه هر چند خطیر است مترس

که سلامت روی دل خطـــــــر مردان است

در فراغتگــــــه تسلیــم ز سنگ در دوست

بالش نرمــــــی در زیــــر سر مردان است

بنـــــــــده فیض مسیحای زمان شو فیّاض!

کــــــه به ارشاد معانـــی پدر مردان است