خداوند میفرماید
ای فرزند آدم تو را در شکم مادرت قرار دادم و صورتت را پوشاندم تا اینکه از رحم متنفر نگردی .
صورتت را ب سمت پشت مادرت قرار دادم تا بوی غذا و معده تو را نیازارد!
برایت متکا در سمت راست و چپ قرار دادم که در راست کبد و در سمت چپ طحال میباشد تا بیارامی،
بر تو در شکم مادر نشست و بر خاست را آموزش دادم،غیر از من را توانایی چنین کاری هست؟
وقتی مدت حمل ب پایان رسید و مراحل آفرینشت تکمیل گردید،بر فرشته مامور بر ارحام امر کردم که تو را از رحم خارج و با نرمش بالهایش ب دنیا واردکند.
دندانی که چیزی را ریز کند نداشتی!
دستی که بگیرد و قبض کند نداشتی!
قدم و گامی برای سعی و رفتن نداشتی!
از دو رگ نازک در سینه مادرت طعامی بصورت شیر خالص که در زمستان گرم،و در تابستان سرد ،باشد،برایت غذا قرار دادم و مهر و محبتت بر قلب پدر و مادرت قرار دادم.
تا تو را سیر نمیکردند سیر نمیشدند.و تا تو را نمی آسودند خود استراحت نمیکردند!
اما وقتی پشتت قوت گرفت و بازوانت پر توان شد ب مبارزه با من قیام نمودی،در خلوت نافرمانی من کردی و از من حیا ننمودی!
اما باز هم با همین صورت ：اگر بخوانی مرا اجابتت کنم.