بنام خدا
طبق قانون مدنی پرداخت نفقه ومهریه برعهده مرد است یعنی اگر مردی قصد ازدواج داشته باشد باید سر کار برود وتوان پرداخت نفقه زندگی را داشته باشد تا بتواند ازدواج کند والا با شعار نمیتوان مشکل ازدواج یک جوان جویای آنراحل نمود.
جوانی که آماده کار است ومی تواند بسر کار برود با مانع سربازی روبروست دوسال حداقل وبلکه با احتساب مدتی برای رسیدن نوبت احضار ومدتی هم برای دریافت کارت پایان عملا سه سال باید بیگاری کند تا بتواند وارد بازار کار شود وبعد بتواند متکفل زندگی مشترک گردد .بجز موارد سربازی ومساله یافتن کار در مرحله استخدام وحضور چشمگیر زنان دراین عرصه باز مشکل راه یابی به این عرصه است وعملا باز میماند ونتیجه اینکه مردان ما نمی توانند ازدواج کنند ودر نتیجه دختران ما با داشتن امکانات بهتر در عزوبت وتنهائی بسر میبرند ونتیجه مقابله دختران باسواد ودارای کار دربرابر مردان کم سواد وبیکار قرار میگیرند. وجامعه ای بوجود میاید که شاهد آنیم .از یک طرف سربازی بازمانده از دوران رضا خانی واز طرف دیگر داشتن تکفل مرد برای ازدواج طبق قوانین شرع وجالب است که خواهان فرزندان بیشتری هم هستیم. به مردی که قادر به اداره یک خانواده دونفره نیست میگوئیم بیشترش کن.بنظر بنده برای نابودی ازدواج راهی بهتر از این نیست وذلیل شدن مردان جامعه ذلت زنان را نیز بدنبال خواهد داشت. حضور چند زن در میادین زندگی ونشان دادن آنان در کنار مردان بیکار که در کناره خیابانها دستفروشی میکنند تصویر نا همگونی است که روان انسانهارا رنج میدهد . حال با این وضع تازه برای تامین نیازهای طبیعی مردم نشسته یم نقشه می کشیم که چگونه دختران وپسران را در پارکها ووسایل نقلیه ومکان های تحصیلی وغیره تفکیک کنیم.