بنام خدا
وقتی که آدم از بهشت رانده شد نیاز انسان به هدایت الهی مسجل گردید وخداوند که کارفرمای هستی است و امر خلقت را بوسیله فرشتگان پی میگیرد برای هدایت انسان درروی زمین شجزه طیبه ای را تحت حفاظت وآموزش خودقرارداد که ازهمان حضرت آدم آغاز وتا حضرت مهدی ادامه دارد وهرگز زمین ازمعصوم خالی نبوده است .بنابراین انسان ها دارای حقی شدند که خداوند برایشان منظور نمود.حقی بنام هدایت واین امر برعهده پیامبران وامامان معصوم بود .درنتیجه امر نبوت رسالت امامت وخلافت تماما بعنوان تکلیفی بردوش انبیا واولیاست. آنان نمیتوانند اززیرآن شانه خالی کنند.در امور فردی باید مردمان را هدایت نمایند همانند مراجع دینی که درغیاب معصوم چنین تکلیفی بردوش دارند وهرگاه مردم جامعه ای بدانان روی کنند باید مدیریت آنانرا بپذیرند واین حق مردم است که بسوی آنان بروند واگر رفتند آنان مکلف بپذیرشند. همانند رهبری درنظام ما که تکلیفی بردوش ایشان است .بیهوده نمیفرمود امام راحل که ما خدمتگزاران مردمیم. امام حسین ع درمدینه پس از رحلت امام حسن سکان امامت را بردوش داشتند وزمانیکه مردم کوفه ایشان را دعوت نمودند با آغوش باز پذیرفتند وراهی آن دیارشدند اما وقتی ازبازگشت مردم ازبیعت خود آگاه شدند بانگ رحیل بسوی مدینه سردادند .ولی دشمن نابکار دراندیشه خاموش کردن این شجره طیبه بود که امام تمام تلاش خودرا برای جلوگیری ازجنگ نمودند وهمگان را تشویق برفتن کردند تا آنکه با حداقل یاران وخانواده در مسیر آزادی وآزادگی شربت شهادت نوشیدند ودیدیم که درنتیجه این اقدام ناجوانمردانه چه زودبساط یزیدیان پاشیده شد