رابطه سازی شاخص فشردگی خاک‌های رسی با استفاده از روش شبه بیولوژیکی برنامه نویسی ژنتیک

انجام آزمایش تحکیم برای تعیین شاخص فشردگی خاک‌های رسی فرآیندی پرهزینه و زمانبر می‌باشد. به منظور جلوگیری از انجام چنین آزمایشاتی، روابط تجربی بسیاری برای پیش بینی شاخص فشردگی خاک ارائه شده است. تقریباً تمام این روابط شاخص فشردگي را به عنوان تابعی از پارامترها‌‌ي مختلفي نظير نسبت تخلخل اوليه خاك، رطوبت حد رواني، رطوبت حد خميري، شاخص خميري و چگالي نسبي درنظر می‌گیرند. به تازگی، برای جلوگیری از صرف زمان و هزینه بسیار زیاد انجام آزمایشات متعدد، گرايش به سمت ابزارها‌‌ي کامپيوتري که مشابه با سيستم بيولوژيکي (شبه بيولوژيکي) باشند، افزايش يافته است. در این مطالعه، تکنیک شبه بيولوژيکي جدیدی به نام برنامه نويسى ژنتیک برای پیش بینی شاخص فشردگی خاک‌های رسی به کار گرفته شده است. مدل بدست آمده ظرفیت شاخص فشردگی خاک را به تخلخل اولیه، حد روانی و حد خمیری خاک مرتبط می‌کند. مجموعه داده‌های بدست آمده از 108 آزمایش تحکیم برای بسط مدل به کار رفته‌اند. اعتبارسنجی مدل ارائه شده با استفاده از قسمتی از داده‌های آزمایشگاهی که در فرآیند مدلسازی استفاده نشده‌اند انجام شده است. نقش پارامترها‌‌ی مؤثر در پیش بینی شاخص فشردگی با استفاده از آنالیز‌های حساسیت و پارامتریک مورد بحث و بررسی قرار گرفته‌اند. مدل ارائه شده تخمين ها‌‌ي بسيار دقيقي از مقادير شاخص فشردگی خاک بدست می‌دهد. نتایج بدست آمده با نتایج حاصل از مدل‌های معروف اسکمپتون، نیشیدا، ترزاقی و پک و سایر مدل‌های موجود در ادبیات فنی مقایسه گردیده‌اند. مطالعه مقایسه‌ای نشانگر عملکرد بسیار بهتر مدل ارائه شده در مقایسه با نتایج بدست آمده توسط سایر مدل‌ها می‌باشد.