مقایسه فعاليت، پايداری و ساختار آنزیم آلفا آمیلازهای حاصل از Bacillus licheniformis و Bacillus amyloliquefaciens در DES

اخیرا نسل جدیدی از حلال¬ها برای انحلال ترکیبات کم محلول در آب جهت جایگزینی حلال¬های آلی تولید شده است که به حلال های فرا زود گداز موسوم اند. با توجه به ويژگي هاي مطلوب آن¬ها از قبیل مقرون به صرفه بودن آن¬ها، سنتز راحت و زیست تخریب پذیری تحت عنوان حلال¬هاي سبز شناخته شده اند. لازم به¬ذکر است که این نوع حلال¬¬ها احتمالا به شرایط سلولی نزدیکترند. آلفا آمیلاز یکی از مهمترین آنزیم های صنعتی به شمار می آید که هیدرولیز پیوندهای گلیکوزیدی در نشاسته را انجام می دهد. در اين مطالعه، اثر حلال های فرا زود گداز مختلف بر پایه کولین کلراید شامل گلیسرول، اوره بر پایداری دمایی، ساختار دوم، سوم و خصوصیات بیوشیمیایی آمیلاز از باکتری باسیلوسBacillus licheniformis وBacillus amyloliquefaciens مورد بررسی قرار گرفته است. آمیلاز در این حلال¬ها در مقایسه با حلال¬های آبی پایدارتر بود و هر¬چه غلظت حلال افزایش یافت Km نیز افزایش یافت همچنین تغییرات ساختاری که به سبب وجود حلال ایجاد شده، توسط تکنیک فلورسانس و دورنگ نمایی دورانی مورد ارزیابی قرار گرفت و در نهایت تاثیر حلال های فرا زود گداز بر فعالیت و پایداری مورد بحث قرار می¬گیرد. آنزیم آلفا آمیلاز ترموفیل (BLA) دارای پایداری بیشتری نسبت به آلفا آمیلاز مزوفیل (BAA) است، اما رفتار این آنزیم از لحاظ پایداری و فعالیت در مقابل حلال های DE مشخص نیست. فعالیت (kcat و Km ) و پایداری سینتیکی این آنزیم ها در حلال های فرا زود گداز با همدیگر مقایسه می گردد.