تاثیر 6 هفته تمرين هوازی روی برخی شاخص های ریوی مردان میان سال سیگاری و غیر سیگاری شهر بوشهر

هدف از تحقیق حاضر، مقایسه و بررسی اثر 6 هفته تمرین هوازی بر روی از شاخص¬های ریوی ظرفیت حیاتی با فشار (FVC) و حجم بازدم اجباری در یک ثانیه (FEV1) مردان میان¬سال سیگاری و غیرسیگاری در طول 6 هفته تمرین هوازی(دویدن¬های متناوب) به مدت 2 روز در هفته بود. بدین منظور 28 آزمودنی (48-32) را از بین کارمندان شهرداری بوشهر و بیمارستان فاطمه اازهرا (س) به تصادف انتخاب شدند. افراد سیگاری در این تحقیق به افرادی اطلاق می¬شود که دارای سابقه بیش از 5 سال باشند و 7الی 20 نخ سیگار در روز استعمال کنند. برای اجرای تحقیق ، نخست پرسشنامه های تعیین سلامتی و میزان استعمال سیگار را تکمیل کردند ، سپس وزن، قد و شاخص¬های اسپیرومتری ظرفیت حیاتی (VC)، ظرفیت حیاتی با فشار (FVC) و حجم بازدم اجباری در یک ثانیه (FEV1) اندازه گیری شد. برای اطمینان از یکسان بودن گروه های آزمایشی و همتراز کردن نمونه ها از نظرشاخص¬های ریوی، قبل از وارد کردن هرگونه متغیری از آزمون t مستقل استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل اطلاعات حاصل از پیش آزمون و پس آزمون گروه های تجربی متعاقب 6 هفته تمرین هوازی از آزمون t وابسته و برای تعیین تفاوت میان گروه ها از آزمون t مستقل استفاده شد. حداکثر سطح معنی داری در این تحقیق 05/0 تعیین شد. نتایج تحقیق نشان دادند که FVC و FEV1 گروه سیگاری از مرحله پیش آزمون تا پس آزمون تفاوت معنی داری داشت (p≤0/05) و FVC گروه غیرسیگاری از مرحله پیش آزمون تا پس آزمون تفاوت معنی داری داشت(p≤0/05). ولی FEV1 گروه غیرسیگاری از مرحله پیش آزمون تا پس آزمون تفاوت معنی داری وجود نداشت( p≥ 0/05).همچنین بین 2 گروه سیگاری و غیرسیگاری تفاوت معنی داری وجود نداشت ( p≥ 0/05) کلید وازه ها: تمرین هوازی ، سیگار، FVC و FEV1