بررسی ساختار اداره مردمی شهر و حکمروایی شهری به عنوان شیوه نوین مدیریت شهری (نمونه موردی: منطقه 5 شهرداری اصفهان)

چکیده الگوی اداره مردمی شهر و حکمروایی شهری مبحث جدیدی است که در حوزه مدیریت شهری وارد شده است و در این راستا حکمروایی خوب شهری نیز به عنوان فرایند تصمیم گیری و اجرای تصمیم ها با تمرکز بر بازیگران رسمی و غیر رسمی تعریف می شود. طبق الگوی اداره مردمی شهر و حکمروایی شهری، تصمیم گیریهای مربوط به امور شهری با همکاری و همیاری حکومت، بخش خصوصی و جامعه مدنی اتخاذ می شود و سیاستگذاریهای از بالا به پایین که توسط حکومت مرکزی انجام می شد را مورد چالش قرار می دهد. این پژوهش، با ضمن بررسی مفاهیم و نظریات اداره مردمی شهر و حکمروایی شهری و دستیابی به تعریف، نظریات، اهداف، آثار و نتایج و نگرشهای مختلف نسبت به مشارکت مردمی، به بررسی عوامل موثر بر نهادینه کردن و ارتقاء مشارکت و سنجش آن از نظر پاسخ دهندگان در منطقه 5 شهرداری اصفهان در سال 1390 می پردازد. در این پژوهش سعی شده است با روش توصیفی– تحلیلی، مفهوم مشارکت شهروندان را از دیدگاه حکمروایی شهری و مدیریت شهر به بحث نهد تا به حکمروایی خوب شهری و مدیریت و اداره مطلوب شهر برسیم و این دریچه ای باشد برای گذار از مدیریت شهر به اداره مردمی شهر. واژه های کلیدی: اداره مردمی شهر، حکمروایی شهری، مدیریت شهری، مشارکت، جامعه مدنی