بررسی عوامل موثر در طراحی لباس هوشمند با رویکرد طراحی تعامل

لباس های هوشمند، که از یکسو زیرمجموعه لباس های کارکردی و از سوی دیگر محصولاتی تعاملی محسوب می شوند؛ هنوز نتوانسته اند به طور گسترده مورداستفاده عموم قرار بگیرند. پژوهشگران معتقدند موانع و چالش های طراحی مهم ترین علت این اتفاق است. این رساله در پی پاسخ به این سوال است که کدام عوامل موثر بر طراحی لباس های هوشمند می تواند توسعه گسترده این محصولات را تسهیل بخشد. بدین منظور براساس شیوه توصیفی-تحلیلی، شش دسته کلی از عوامل موثر در این زمینه شامل؛ کارکرد، کاربردپذیری، دوام، راحتی و آسایش، مد و زیبایی شناسی استخراج و تبیین شده است. عوامل دیگری نیز بر توسعه لباس های هوشمند موثرند که عبارتند از: سطح پذیرش تکنولوژی، چرخه استفاده، چالش های فرهنگی و مواد و تکنولوژی ساخت. یافته های فاز تئوری رساله به صورت مدل مفهومی از عوامل موثر بر طراحی لباس های هوشمند ارائه شده است. سپس در فاز عملی پروژه، لباس هوشمندی برای پایش علائم حیاتی کاربران هدف(خلبانان) طراحی شده است. به منظور مطالعات میدانی، از روش های مشاهده، مصاحبه عمیق و نظرخواهی راجع ایده های اولیه استفاده شده است. پس از توسعه فرمی و کارکردی؛ به منظور ارزیابی این طرح های تکمیلی؛ از مدل استخراج شده قبلی و نتایج مطالعه میدانی استفاده شد. خروجی این رساله، مدل مفهومی از عوامل موثر بر طراحی لباس های هوشمند در حوزه نظامی به همراه طراحی لباسی هوشمند برای این منظور است. در این مدل فاکتورهای جدیدی حاصل از مطالعات میدانی(سرعت و سهولت پوشیدن، تأثیر بر عملکرد نظامی، قابلیت اطمینان) و الزامات پزشکی-الکترونیکی(سازگاری الکترومغناطیسی، جایگذاری قطعات، امنیت داده ها) نشان داده شده که می تواند برای سایر پروژه های مشابه قابل استفاده باشد.