آنالیز ارتباط شاخصهای بخش مسکن کشور ایران با تقاضا برای چوب و فرآورده¬¬¬¬های آن

چوب محصولی است که از دیر باز در زندگی بشر نقش داشته و به مرور زمان دارای اهمیت ویژه¬ای شده است. افزایش روز افزون مصرف فرآورده¬¬¬های متنوع چوبی در کشور به صورت محصولات نهایی و واسطه که با رشد جمعیت و تغیر الگو مصرف و گسترش تقاضا همراه می‌باشد، لزوم افزایش مصرف مواد اولیه یعنی چوب را نیز به همراه داشته است. منابع محدود جنگلی از یک طرف و تامین نیازهای چوبی داخلی و توسعه یافتن کشور از سوی دیگر همه موجب افزایش تقاضا برای چوب و فرآورده‌های چوبی شده است. همچنین نیاز بخشهای مختلف اقتصادی ایران از جمله مسکن به استفاده از چوب و مشتقات چوبی همه و همه باعث ایجاد این تقاضا گردیده است. این وابستگی باعث ایجاد شرایط تقاضای اشتقاقی در تقاضای چوب از بخش مسکن شده است. که با توجه به منابع محدود داخلی لزوم تامین چوب مورد نیاز از طریق واردات و به تبع توسعه تجارت خارجی ضروری به نظر می‌رسد. سوال در این است که آیا شاخص‌های مهم بخش ساخت و ساز مسکن ایران و مهمترین عامل موثر بر این بخش یعنی بودجه عمرانی دولت، تاثیر قابل ملاحظه¬ای بر روی شاخص¬های تجاری چوب‌ و فرآورده‌های آن دارد؟ لذا در این پژوهش بر اساس داده‌های دوره زمانی 1373- 1392 رابطه رگرسیونی بودجه عمرانی با ساخت مسکن و رابطه رگرسیونی میان بخش ساخت و ساز و ساختمان با مصرف چوب در کشور با استفاده از روش حداقل مربعات معمولی (ols) مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که در گام اول متغیرهای تولید ناخالص داخلی، واردات چوب، تراکم خانوار و جمعیت کشور متغیرهای تاثیر گذار بر متغیرهای وابسته هستند. درگام دوم نیز تاثیر گذاری متغیرهای تراکم خانوار، جمعیت کشور، واردات چوب بر متغیر وابسته حجم چوب مصرفی داخل مشخص گردید، همچنین متغیرهای تراکم خانوار و جمعیت کشور دارای رابطه رگرسیونی قوی تری با متغیر حجم چوب مصرفی داخل نبست به سهم ارزش افزوده بخش چوب مورد استفاده در ساختمان‌های مسکونی از تولید ناخالص داخلی می‌باشند. به طور کلی نتایج نشان داد که با افزایش تراکم خانوار و جمعیت کشور، تقاضا برای واحدهای مسکونی افزایش می‌یابد و از آنجا که تقاضا برای چوب یکی تقاضای اشتقاقی است، مصرف چوب مورد استفاده در بخش ساختمان نیز دچار تغیرات افزایشی می‌گردد.