راهنمای طراحی جهت ارتقای حس تعلق به مکان در بافت های تاریخی با تکیه بر خاطرات جمعی(محله سرچشمه گرگان)

بافت¬های تاریخی به¬مثابه یادگار برجای مانده از روزگار کهن، محمل نمایانگرهای ارزشی و هنجارهای متنوعی می¬باشند که اگر این هنجارها در نمایانگرهای مربوطه تبلور یابند، اهداف بلندپایه باززنده سازی بافت¬های تاریخی عینیت خواهد یافت. بروز هنجارها در کالبد و محتوای این مکان¬ها، علاوه بر انتقال سنت¬های گذشته به آیندگان، می¬تواند خاطرات نسل¬های مختلف را در خود ثبت و به نسل¬های جدید به¬عنوان میراث بی بدیل انتقال دهد. یکی از مهم¬ترین هنجارهای کیفیات محیطی، حس تعلق می¬باشد که از تاثیرگذارترین برخوردهای انسان با محیط است وحاصل احساس¬های مثبتی است که فرد با مکان برقرار کرده است.¬ مکان علاوه بر بعد مادی و فیزیکی، شامل مجموعه¬ای از احساسات و عواطف می¬باشد که به مخاطبان خود منتقل می¬سازد. بواسطه این احساسات، معانی در ذهن فرد شکل می¬گیرد که منجر به ایجاد تعلق نسبت به آن مکان می¬شود. بدين معنا، حس تعلق عبارت است از نوعي حس يكپارچگي با ساير اعضاي اجتماع و وجود یک کیفیت متمایز، یگانه و خاص درمکان یا فضا که مورد توجه مخاطب واقع می‌شود. حس تعلق به مکان به¬عنوان حسی بالنده میان مردمی که از اهداف مشترکی برخورداند، متضمن علاقه و دلبستگی افراد به آن مکان است و فضاهای دارای این کیفیات‌ از روحیه و جو تجربی متمایزی بهره‌مندند که عمیقا به یاد ماندنی است و در ذهن فرد نقش بسته و منجر به بازگشت فرد به آن مکان می¬شود. روشن است که این تمایزات می-کوشند فضای کالبدی و اجتماعی زندگی شهر را بامعنا و فعالیت¬ها بیارایند.