تاثیر روشهای خشک کردن بر زمان خشک کردن و میزان اسانس گیاه رزماری

خشک کردن یکی از قدیمی ترین روشهای نگهداری محصولات کشاورزی پس از برداشت می باشد. رزماری (Rosmari hus officinalis) یکی از گیاهان خانواده نعناعیان است که به عنوان گیاه دارویی مورد استفاده قرار می گیرد. به منظور بررسی تأثیر روش های مختلف خشک کردن بر زمان خشک کردن، درصد و اجزای اسانس گیاه دارویی رزماری آزمایش به صورت طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار اجرا شد. شش توان مختلف میکروویو شامل 100، 300، 600 و 900 وات، دو دمای مختلف آون 50 و 70 درجه سانتی گراد و روش طبیعی (سایه و آفتاب) مورد مقایسه قرار گرفتند. در روشهای مختلف، خشک کردن نمونه ها تا زمانی که وزن آنها به محتوی 1/0 بر پایه وزن خشک (یا 10% بر پایه وزن تر) رسید، ادامه داشت. نتایج نشان داد که کمترین و بیشترین زمان خشک کردن مربوط به تیمارهای خشک کردن با توان 900 وات میکروویو و روش خشک کردن در سایه بود. بالاترین درصد اسانس (04/4) در روش سایه بدست آمد. به طور کلی با توجه به نتایج این تحقیق می توان اظهار نمود که خشک کردن گیاه دارویی رزماری با استفاده از روش سایه از این جهت که میزان اسانس و اجزای اصلی آن را به صورت قابل ملاحظه ای حفظ کرد، برای خشک نمودن گیاه مطلوب است.