تأثیر تراکم گیاهی و تقسیط نیتروژن در جدب نیتروژن بر اندامهای مختلف و صفات کیفی در کشت مجدد برنج رقم کوهسار

تراکم مطلوب یکی از عوامل بسیار مهم در دست یابی به حداکثر عملکرد وکیفیت بهتر می باشد که رعایت ان در مورد کلیه محصولات کشاورزی الزامی است بنابراینیکی از مسائل اصلی در رابطه با کشت گیاهان زراعی انتخاب مناسبترین تراکم بوته در واحد سطح می باشد. این بررسی به منظور بررسی تأثیر تراکم گیاهی و تقسیط نیتروژن در جدب نیتروژن بر اندامهای مختلف و صفات کیفی در کشت مجدد برنج رقم کوهساربه صورت کرتهای خرد شده در قالب طرح بلوكهای كامل تصادفي با 3 تكرار در سال 1393انجامشد. مقاديركودنیتروژن به عنوان عامل اصلي در پنج سطح و تراکم کاشت بهعنوانعاملفرعيدرسهسطح (25/25 ، 20/20 و 30/10) وباتقسیط کود نیتروژن به میزان 150 کیلوگرم در مراحل مختلف رشد برنج در کرت های 3/5 به اجرا در آمد.نتایج نشان داد که بیشترین راندمان تبدیل مربوط به D1 و T3 (73/69 درصد)، بیشترین پوسته مربوط به T1 و D2 (80/22 درصد)، بیشترین سبوس مربوط به D2 و T2 (53/18 درصد) بوده است. مقایسه میانگین اثر تراکم کاشت × تقسیط نیتروژن نشان داد که بیشترین درجه سفیدی جرمی مربوط به D1 و T3 (13/87 درصد) بوده است. بیشترین درصد برنج کامل و برنج خرده به ترتیب مربوط به D1 و T4 (63/61 درصد) و D1 و T1 (33/43 درصد) و بیشترین رطوبت مربوط به D1 و T3 (30/15 درصد) بوده است. بیشترین آمیلوز مربوط به D1 و T1 (30/21 درصد) بوده است و این مطلب بیانر این است که با افزایش نیتروژن میزان آمیلوز کاهش می یابد. بیشترین نیتروژن دانه و کاه به ترتیب مربوط به T5 با (59/1 درصد) و (804/0 درصد) و کمترین آن به ترتیب مربوط به T1 با (34/1 درصد) و (725/0 درصد) بوده است .