تاثیر قارچ های محرک رشد و مقادیر ورمی کمپوست بر عملکرد و اجزای عملکرد گیاه دارویی سرخار گل

به‌منظور بررسی تأثیر قارچ‌های محرک رشد و مقادیر ورمی کمپوست بر عملکرد و اجزای عملکرد گیاه دارویی سرخارگل، آزمایشی به‌صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوکهای کاملاً تصادفی با ۳ تکرار در مزرعه تحقیقاتی واقع در شهرستان آمل در سال زراعی ۹۳ انجام شد. فاکتور اول آزمایش شامل پنج سطح مختلف ورمی کمپوست با نسبت‌های صفر، ۲۵، ۵۰، ۷۵ و ۱۰۰ درصد در ترکیب با خاک و فاکتور دوم چهار سطح قارچ از دو سویه قارچ میکوریزا به نام‌های Glomus intraradices و Gigaspora margarita و تلفیق این دو قارچ و شاهد بود. نتایج حاصل از آزمایش نشان داد که استفاده از تیمارهای قارچ و مقادیر ورمی کمپوست بر صفات ارتفاع بوته، حجم تاج پوشش، قطر گل، وزن تر و خشک اندام هوایی، طول ریشه، نسبت ریشه به اندام هوایی و وزن ویژه‌ی ریشه‌ی گیاه سرخارگل در سطح ۱٪ معنی‌دار بود و همچنین روی صفات تعداد گل در یک شاخه و تعداد برگ ساقه‌ی گل دهنده در سطح ۵٪ معنی‌دار بود. استفاده از ترکیب قارچ و ورمی کمپوست بر وزن ویژه‌ی ریشه در سطح ۱٪ و بر وزن‌ تر و خشک ریشه در سطح ۵٪ اثر مثبت و معنی‌داری داشت. بیشترین طول ریشه در تیمار شاهد٬ بدون مصرف ورمی کمپوست (۶۸/۴۳ سانتی‌متر) به‌دست‌آمده است و کمترین طول ریشه در تیمار ۷۵٪ مصرف ورمی کمپوست (۸۴/۳۱ سانتی‌متر) مشاهده گردید. با ترکیب دو قارچ بیشترین وزن خشک اندام هوایی (۷۹/۱۲ گرم) به‌دست‌آمده و کمترین وزن خشک اندام هوایی مربوط به تیمار شاهد یا عدم کاربرد قارچ (۲۶/۹ گرم) بوده است. بیشترین حجم ریشه با عدم کاربرد قارچ و کاربرد ۲۵ درصدی ورمی کمپوست (۲۷/۶۰) به دست می‌آید و کمترین حجم ریشه با کاربرد سویه قارچ اینترارادیسس و مصرف تیمار ۷۵ درصد ورمی کمپوست (۵۷/۲۴) به دست آمد. بیشترین نسبت ریشه به تاج با عدم کاربرد قارچ و کاربرد ۲۵ درصد ورمی کمپوست (۹۱/۰) به‌دست‌آمده و کمترین نسبت ریشه به تاج در کاربرد سویه قارچ مارگاریتا و کاربرد ۷۵ درصد ورمی کمپوست (۳۶/۰) به دست آمد و درنهایت استفاده از تلفیق دو قارچ به همراه مصرف ۱۰۰٪ ورمی کمپوست توانسته ۴۵٪ ارتفاع گیاه را نسبت به تیمار شاهد بهبود ببخشد.