بررسی الگوی مکانی و سرانه انواع فضای سبز شهری (مطالعه موردی: پارک‌های شهر کرمانشاه)

فضای سبز در شهرها و بویژه در شهرهای بزرگ و صنعتی، دارای عملکردهای مختلفی می‌باشد. فضای سبز از یک‌سو موجب بهبود وضعیت محیط زیست شهرها شده و از سویی دیگر شرایط مناسبی را برای گذراندن اوقات فراغت شهروندان مهیا می‌کند. به همین دلیل فضای سبز شهری از جمله کاربری‌هایی است که علاوه بر سطح و سرانه، توزیع و پراکنش آن در سطح شهر از اهمیت بسیاری برخوردار است. در مطالعاتی که تاکنون در رابطه با فضای سبز در ایران صورت گرفته بیشتر بحث سرانه فضای سبز و یا تغییراتی که در سطح فضای سبز به وقوع پیوسته مطرح بوده است. حال آنکه برای انجام یک ارزیابی کامل جنبه‌های دیگری از فضای سبز شهری نیز لازم است بررسی گردد. این امر لزوم بررسی سنجه‌های گوناگون و عدم توجه صرف به سرانه و سطح را در مطالعات مربوط به فضای سبز و جنگلداری شهری می‌رساند. مطالعه حاضر با این هدف به بررسی سرانه و الگوی مکانی پارک‌ها در مناطق مختلف شهر کرمانشاه می‌پردازد. منطقه مورد مطالعه شهر کرمانشاه انتخاب شد و تمامی انواع پارک‌ها در تمام مناطق بررسی شد. در این پژوهش، نقشه پارک‌ها با استفاده از نرم افزار Google Earth و Arc Gis تهیه شد، سپس به کمک متریک‌های منتخب سیمای سرزمین شامل (مساحت کلاس، درصد مساحت اشغال شده از سیمای سرزمین، تراکم لکه، میانگین فاصله اقلیدوسی نزدیکترین همسایه، میانگین سطح لکه، میانگین شاخص لکه، شاخص بزرگترین لکه، شاخص شکل سیمای سرزمین) اطلاعاتی در زمینه الگوی مکانی پارک‌های شهر کرمانشاه به صورت کمی و با استفاده از Arc map حاصل شد و نحوه ترکیب و توزیع فضایی، وسعت و پیوستگی پارک‌ها مورد ارزیابی قرار گرفت. در مجموع پارک‌های موجود در مناطق هشت‌گانه شهر کرمانشاه، از توزیع و الگوی مکانی مناسبی بر خوردار نبودند. همچنین با توجه به نتایج ارائه شده در تحقیق حاضر در مورد کلاس‌های پارک در هر یک از مناطق، ضروری است تصمیمات لازم به منظور بهبود وضعیت و افزایش فضای سبز مناطق مختلف شهر کرمانشاه از لحاظ پارک‌های محله‌ای، ناحیه‌ای و منطقه ای اتخاذ گردد.