ارزیابی توان اکولوژیکی حوزه آبخیز خائیز با استفاده از سامانه اطلاعات جغرافیایی (GIS)

منابع طبيعي و محيط زيست جهان توان بالقوّه محدودي در برآورده كردن نيازهاي انساني دارد، بنابراين بايد قبل از پياده كردن هرنوع كاربري در سرزمين و بهره برداري از منابع آن، توان طبيعي آنرا سنجيد و با تعيين و تلفيق آن با توان اقتصادي – اجتماعي منطقه، كاربريهاي مناسب و بهينه سرزمين را مشخص كرد تا بتوان به توسعه پايدار و بهينه در منطقه دست يافت. ارزيابي توان اكولوژيكي به معناي عينيت بخشيدن به قابليت بالقوّه سرزمين در قالب كاربريهاي انجام پذير و مورد انتظار استلازم به ذكر است كه بهره برداري بهينه و اصولي از منابع طبيعي سرزمين و ساماندهي كاربري اراضي بر اساس توان طبيعي اكولوژيكي آن ، نقش مهمي در مديريت حوزه هاي آبخيز و جلوگيري از تخريب محيط زيست در راستاي توسعه پايدار دارد. به منظور تعيين توان طبيعي سرزمين و همچنين كاربريهاي بهينه منطبق بر آن فرايند ارزيابي توان اكولوژيكي حوزه آبخيز خاييز شهرستان بهبهان با استفاده از GIS انجام پذيرفت بر اين اساس در ابتدا منابع اكولوژيكي منطقه شناسايي و نقشه هاي حاصل رقومي شده و به همراه ديگر داده هاي توصيفي براي ايجاد پايگاه داده ها استفاده گرديدند در ادامه با توجه به مدل هاي اكولوژيكي پيشنهادي توان طبيعي آبخيز براي كاربري هاي جنگلداري، حفاظت، كشاورزي، مرتعداري، توريسم و توسعه شهري ، روستايي مشخص گرديد. بر اساس نتايج بررسي از كل مساحت منطقه 46/2 درصد به جنگلداري ، 43/4 درصد به تفرج گسترده ، 3/1 درصد به ديمكاري 42/0 درصد به فارياب ، 35/0 درصد به مرتعداري و 5/22 درصد به حفاظت تعلق گرفت و بيشتر سطح منطقه فاقد توان طبيعي براي كاربريهاي مورد نظر مي باشد.