تاثیر روش های مختلف خشک کردن در میزان و کیفیت اسانس به لیمو

خشک کردن یکی از مراحل مهم پس از برداشت گیاهان دارویی بود که نقش مهمی در کمیت و کیفیت مواد مؤثره آن¬ها دارد. به منظور بررسی تأثیر روش¬های مختلف خشک کردن بر درصد و اجزای اسانس گیاه دارویی به¬لیمو (Lippia citriodora) آزمایشی در قالب طرح کاملاً تصادفی با 3 تکرار در سال 1390 در مرکز تحقیقات جهاد دانشگاهی مازندران به اجرا در آمد. تیمارهای خشک کردن شامل روش طبیعی یا سنتی شامل خشک کردن در سایه به مدت 2 روز و خشک کردن به روش مصنوعی شامل خشک کن نیمه‌صنعتی (شامل طبقه های فلزی و جریان هوای گرم) به مدت 2 روز در درجه حرارت 40¬درجه سانتی‌گراد و خشک کن صنعتی (Oven) در¬ ¬¬دمای 50¬درجه سانتی¬گراد به مدت 48 ساعت بود. اسانس بدست آمده از تیمارهای مختلف خشک کردن و اسانس گیری توسط دستگاه کروماتوگراف گازی GC و کروماتوگراف گازی متصل به طیف سنج جرمی GC/MS مورد بررسی قرار گرفت. تعداد بیست¬و نه ترکیب در اسانس گیاه به¬لیمو شناسایی شد. بالاترین میزان اسپاتولنول (18/25%) در تیمار خشک کردن نیمه صنعتی حاصل شد. بیشترین میزان ژرانیال (97/20%) و نرال (98/13%) در تیمار خشک کردن به روش صنعتی حاصل شد که اختلاف ناچیزی با تیمار خشک کردن در سایه داشت. با توجه به نتایج این تحقیق می¬توان اظهار داشت که روش¬هاي مختلف خشك كردن اثرکمیتی بر نوع تركيب¬هاي عمده تشكيل دهنده اسانس داشته و اختلاف به طور معني¬دار در مقدار هر يك از اين تركيب¬ها بود.¬ بیشترین درصد اسانس در تیمار خشک کردن در روش نیمه صنعتی (13/3%) مشاهده شد.