تاثیر بازخورد با تواتر های مختلف (0%، 50% و 100%) بر یادگیری یک تکلیف هدف گیری در کودکان اتیسم

بازخورد يكي از مهمترين متغيرهاي موثر بر كارايي يادگيري حركتي و نحوة اجراي مهارت است و نقش بسيار مهمي در كنترل حركتي و اكتساب مهارت حركتي دارد. هدف اين تحقيق بررسي ميزان اكتساب‏‏ و يادداري يك مهارت جديد در كودكان مبتلا به اختلال اتيسم تحت شرايط ارائه بازخورد افزوده با تواترهاي مختلف بود. روش تحقيق نيمه تجربي و طرح تحقيق به روش پيش آزمون- پس آزمون و ازمون يادداري با سه گروه بازخورد (0% ، 50%، 100%) ¬بود. جامعه آماري شامل كودكان پسر اتيسم 6 تا 8 ساله شهر اهواز بودند كه 21 نفر به روش در دسترس و هدفمند به عنوان نمونه اماري انتخاب و به صورت تصادفي در سه گروه قرار گرفتند. تكليف آزمودني¬ها مهارت پرتاب از بالاي شانه به سمت سيبل ترسيم شده بر روي زمين بود. در مرحله اكتساب آزمودني ها 60 پرتاب را انجام دادند. آزمودني هاي گروه (0% ) هيچ گونه بازخوردي را دريافت نكردند، گروه (50%) در نصف كوشش ها و گروه (100‏%) در تمامي كوشش ها بازخورد دريافت كردند. 24 ساعت پس از مرحله ي اکتساب، آزمون يادداري كه شامل 10 كوشش بود از آزمودنی ها به عمل آمد. بعد از بررسي نرمال بودن داده¬ها و برابري واريانس¬ها‏، داده¬ها به روش آماري تحليل واريانس يكراهه با اندازه¬گيري تكراري، تحليل واريانس يكراهه و آزمون تعقيبي توكي تحليل شد. نتايج در مرحله اكتساب و يادداري بين سه گروه تفاوت معناداري (0.001‍‍‍p= ) نشان داد. هم¬چنين‏ گروه 100% هم در مرحله اكتساب و هم در مرحله يادداري برتري داشت. به طور كلي توصيه مي شود در يادگيري مهارت كودكان مبتلا به اوتيسم از بازخورد افزوده با تواتر بالا استفاده شود. بنابراين به مربيان و معلمان ورزشي پيشنهاد مي شود كه جهت بهبود عملكرد ها، ميزان آموزش و تمرين، برنامه هاي خود را با توجه به اين بعد بازخوردي طرح ريزي نمايند.