مقطع : کارشناسی ارشد
دانشگاه : علوم و تحقیقات
تاریخ دفاع : 1389/06/30
اساتید راهنما : جناب اقای دکتر حسین صادقی
اساتید مشاور : جناب اقای دکتر علی اصغر اسفندیاری
اساتید داور :
مشاهده سایر پایان نامه های لیلا عبداله زاده رامهرمزی
ساکس و وارنر (1997) شناسایی بیماری هلندی را به عنوان یکی دیگر از علت اصلی مشکلات مربوط به منابع طبیعی فراوان است.بیماری هلندی یک نشانه است که از هلند، هلندی ذخایر بزرگ گاز طبیعی در دهه 1960 کشف شده است. این افزایش ارزش ارز هلندی و ایجاد مشکلاتی برای بخش تولید است، که بار سخت تر به صادرات محصولات خود مواجه است. علامت توسط یک عده پاسبان یا نظامی که در فواصل معین محلی را احاطه کنند و Neary و برونو و ساکس به عنوان "یک بیماری که در آن از رونق منابع را به قدردانی از نرخ ارز واقعی و به نوبه خود تولید خسارات و دیگر بخش های قابل تجارت منجر تعریف شده است. هنگامی که یک کشور رونق در صادرات منابع را شاهدان، این به معنی این است که تقاضا برای منابع افزایش یافته است. این امر باعث افزایش تقاضا برای ارز ملی، و پس از تقدیر از این ارز منجر شود. وقتی پول ملی یک کشور قدردانی، صادرات آن را به خریداران خارجی گران تر می شوند. در نتیجه کاهش رقابت در اقتصاد بین المللی است است. این کشور شاهد کاهش صادرات و افزایش واردات است. ساکس و وارنر (1997) اضافه کردن یکی دیگر از مشکل به دنبال این بیماری هلندی، زیرا هنگامی که افزایش درآمدهای صادراتی، هزینه های داخلی افزایش می یابد. این منجر به افزایش قیمت، به ویژه از غیر قابل معامله، از آنجا که این مصمم هستند در داخل کشور، در مقایسه با قیمت های قابل معامله که در بازار بین المللی تعیین می. از آنجا که قیمت ها و دستمزدها از سقوط قابل معامله پشت آن از غیر، قابل معامله، وجود خواهد داشت انتقال منابع از بخش سابق به دومی است. در نتیجه، تخصیص سرمایه و نیروی کار را به بخش تولید می شود کوچکتر است. این کار ممکن است جوانان را به "چشم پوشی از آموزش و پرورش و به کار به طور مستقیم در بخش های غیر قابل معامله، از قیمت و از این رو دستمزد بازار را در این بخش بالاتر از ارزش محصول نهایی کار در تولید منجر شود. در طول دوره 2000-2007، صادرات ایران به سرعت بیشتری نسبت به تولید ناخالص داخلی رشد.سهم از صادرات غیر نفتی از کل صادرات، به طور متوسط 17.5 درصد پایدار باقی مانده است.واقعیت این است که صادرات غیر نفتی ایران در سال 2007 تنها 16 درصد از کل صادرات را تشکیل می، و این سهم در طول هشت سال گذشته افزایش یافته است. بیش از نیمی از صادرات غیر نفتی ایران، محصولات اولیه مانند پسته است، میوه های خشک، و یا پنبه. صادرات کالاهای تولیدی تشکیل تنها 7 درصد از کل صادرات ایران است. و بخشی از این 7 درصد از صادرات سنتی مانند فرش ایرانی می آید. این سهم پایین صادرات تولید نشان دهنده ضعیف ایران در توسعه اقتصادی است. (Reimer (2009)) نتایج حاکی از ان است که افزایش درامدهای نفتی در ایران بخش عمده ای از درامدها به بخش هزینه های جاری دولت اختصاص یافته که نتیجه ان بالا رفتن سطح قیمتها و افزایش در روند واردات کالاهای مصرفی می باشد.