بررسی بیان ژن، متیلاسیون DNA و یافته های بالینی در بیماران مبتلا به سندرم میلودیسپلاستیک

بررسی بیان ژن، متیلاسیون DNA و یافته های بالینی در بیماران مبتلا به سندرم میلودیسپلاستیک مقدمه: سیستمهای طبقه بندی متداول در سندرمهای میلودیسپلاستیک(MDSs) کاملا منعکس کننده تنوع مولکولی این بیماری نمی باشند. ویژگیهای مولکولی تعیین کننده پیش آگهی بوده و به طبقه بندی بیماران برای درمانهای هدف دار کمک می کنند. متیلاسیون نابجای DNA در جزایر CpG پروموتر، به عنوان رخدادی شایع در تومورهای انسانی شناسایی شده و در ارتباط با سرکوب بیان ژنهای آپوپتوزی و ژنهای سرکوب کننده توموری می باشد. در این مطالعه ارتباط بین متیلاسیون DNA، بیان ژن و یافته های بالینی در بیماران MDS مورد بررسی قرار گرفت. بیماران و روشها: 54 بیمار مبتلا به MDS جهت بررسی متیلاسیون جزایر CpG پروموتر پنج ژن APAF1, HRK, MCL1, CHEK2, FOXO3 وارد مطالعه شدند. سپس real time PCR بر روی تمامی ژنها در نمونه های بیماران انجام شد و ارتباط بین متیلاسیون، بیان ژن و یافته های بالینی ارزیابی شد. یافته ها: متیلاسیون نابجا در در چهار ژن APAF1, HRK, CHEK2, FOXO3 شناسایی شد. فرکانس متیلاسیون این ژنها در گستره 8/14% تا 6/55% بود که به طور معنی داری در ارتباط با سرکوب رونوشتهای mRNAی این ژنها بود. بیماران با میزان بیشتر متیلاسیون، شیوع بیشتری از کاریوتایپ Poor، بیماری پیشرفته تر(advanced stage) و اسکور بالاتر IPSS-R را در مقایسه با بیماران دارای میزان کمتر متیلاسیون نشان دادند. الگوی متیلاسیون در بیماران مستقل از سن و جنس بود. نتیجه گیری: به طور کلی نتایج دادند که متیلاسیون DNA در بیماران MDS در ارتباط با بیماری پیشرفته می باشد.