حمل و نقل و توسعه شهری پایدار( توسعه شهری با محوریت حمل و نقل پایدار)نمونه موردی : شهر مقدس مشهد

در دو دهه اخیر ، توسعه مبتنی بر حمل و نقل عمومی ( TOD ) به عنوان راهبردی برای تسکین پراکنده روئی موجود ، توجه بسیاری را به خود جلب کرده است.در مقاله حاضر ، پس از بررسی نوشتگان موجود ، مفهوم توسعه شهری و الگوی رابطه حمل و نقل عمومی و فرم شهری , توسعه مبتنی بر حمل و نقل عمومی به عنوان "راهبردی در چارچوب الگوی شهر انطباقی که با ایجاد تغییراتی در فرم و ساختار عملکردی شهر از طریق ایجاد مراکز TOD ، به افزایش کارائی ، حفظ منابع طبیعی و ایجاد کنترل در رشد شهری و منطقه ای کمک می کند"، تعریف شده است.پس از تبیین و بررسی این تعریف ، برای تعیین نقاط مناسب جهت تبدیل به مراکز TOD ، دو شرط از تعریف ارائه شده استخراج شد : 1- قابلیت بکارگیری در الگوی شهر انطباقی 2- پتانسیل لازم برای ایفای نقش در تغییر یا تعدیل هدفمند ساختار عملکردی شهر بر مبنای این دو شرط و با توجه به ویژگی های ایران ، دو معیار 1) سطح توسعه یافتگی و 2)موقعیت شهری ، به عنوان معیارهای تشخیص پایداری معرفی گشته و در همین چارچوب ، ایستگاه شریعتی مترو مشهد در ارتباط با فرم شهر مورد تحلیل قرار گرفته است