تسهیم دانش، چسبندگی دانش و تأثیر آن بر توانمندسازی کارکنان(مطالعه موردی: کارخانه سیمان واحد اندیمشک)

در دنیای رقابتی امروز سازمانها با چالشهای متفاوتی مواجه هستند که برای فائق آمدن بر این چالشها نیازمند داشتن منابع انسانی توانمند میباشند. طبیعی است که اگر مدیران بتوانند توانمند سازی کارکنان سازمان را افزایش دهند و وظایف بیشتری بر عهده کارکنان بگذارند، موجب توسعه و بهبود کار سازمان شده اند.کارکنان زمانی میتوانند به خوبی از عهده وظایف محوله برآیند که از مهارت، دانش و توانایی لازم برخوردار باشند. در این میان توجه به موانع تسهیم دانش از جمله مانع مهمی به نام جسبندگی دانش و تلاش برای حداقل کردن آن میتواند یاری رسان مدیران و کارکنان در جهت پیشبرد اهداف سازمانی باشد. کارخانه سیمان اندیمشک نیز یکی از صنایع دانش محوری است که وابسته به دانش و کارکنانی دانش محور است. برخی از مشکلات تأخیر در فرایند راه اندازی این کارخانه مربوط به نبود دانش لازم در زمان درست و در مکان درست میباشد. در این حالت میتوان با بررسی میزان چسبندگی دانش موجود در سازمان و نهادینه کردن فرهنگ تسهیم دانش باعث توانمند شدن کارکنان گردید. هدف اصلی این تحقیق بررسی تأثیر چسبندگی دانش بر تسهیم دانش و توانمندسازی کارکنان کارخانه سیمان واحد اندیمشک و همچنین تأثیر تسهیم دانش بر توانمندسازی کارکنان آن کارخانه میباشد. نوع این تحقیق بر اساس هدف کاربردي است واز نظر تکنیک اجراء توصیفی-پیمایشی است. جامعه آماري کارخانه سیمان واحد اندیمشک درنظر گرفته شده است. در انجام این تحقیق، از روش نمونه گیري تصادفی استفاده شده که از انواع نمونه گیري احتمالی می باشد. در این تحقیق از هر دو روش کتابخانه اي و میدانی براي جمع آوري اطلاعات استفاده شده است و ابزار گردآوري اطلاعات پرسشنامه می باشد. نتایج نشان میدهد که بین چسبندگی دانش به صورت کلی و توانمند سازی کارکنان ارتباط منفی و معناداری وجود دارد. همچنین بین چسبندگی دانش به صورت کلی و تسهیم دانش نیز رابطه منفی و معناداری مشاهده گردید. اما مشخص شد که بین تسهیم دانش و توانمندسازی کارکنان ارتباط مثبت و معناداری وجود دارد. در بررسی تأثیر ابعاد چسبندگی دانش بر توانمند سازی مشخص گردید که بین مؤلفه چسبندگی دانش صریح به افراد و چسبندگی دانش ضمنی به سازمان با توانمندسازی کارکنان ارتباط منفی و معناداری وجود دارد. اما بین مؤلفه های چسبندگی دانش صریح به سازمان و چسبندگی دانش ضمنی به افراد رابطه معنی داری وجود ندارد. از طرف دیگر در بررسی رابطه ابعاد چسبندگی و تسهیم دانش نتایج نشان میدهد که بین چسبندگی دانش صریح به افراد، چسبندگی دانش ضمنی به افراد و چسبندگی دانش ضمنی به سازمان با تسهیم دانش ارتباط منفی معناداری وجود دارد. اما بین چسبندگی دانش صریح به سازمان و تسهیم دانش ارتباط معناداری وجود ندارد. در ادامه با استفاده از معادلات ساختاری و تحلیل مسیر مشخص شد که تسهیم دانش نقش میانجی بین چسبندگی دانش و توانمندسازی را ایفا میکند. در پایان به وسیله طراحی یک سیستم خبره فازی به پیش بینی میزان چسبندگی دانش در کارخانه سیمان واحد اندیمشک پرداخته شد و متناسب با میزان چسبندگی پیشنهاداتی برای انتخاب استراتژی مناسب برای کاهش میزان چسبندگی دانش ارائه گردید.